Çaresiz!

Dur dedim hayatıma, orda son buldu, sensizliği bekler gibi,
asi bir nehir gibi taşıdı beni ordan oraya, aslında sana olan özlemlerime
kelimeler yetersiz kaldı gidişine, sessizliğine, sana ve senle ilgili herşeye
uzun oldu, aradan geçen zaman ayrılıklara neden ölümlere yol
kimi zaman mavilere açılan, kimi zaman karanlığın kendisi oldun
ölümlerim, kimsesizliğim, anlatamadıklarım, yorgunluklarım oldun.

kimdi ki beni benden alacak da başka baharlara götürecek,
başka aşk mevsimlerine boğacak, susuzluğumda suyum olacak,
kimdi ki zamanla bana herşeyi unutturacak, aşım toprağım olacak,
kim hayattan vazgeçme arzularım olacaktı, sen gibi
kim gittiğnde bir daha canım acıyacaktı da bir daha ağlayacaktım
sözlerin kulaklarımdan gitti mi sandın, gittide kurtuldum mu sandın
ben yine ağladım ama sana değil sensizliğe değil, mutluluğu bulduğum yere
sevgilerime, sevenlerime, belki her gece ama, sana değil
unutuldum da zannetme seni bir yara gibi içimde saklıyorum
"acı mı dediniz" derlerse, sensin aklımda, yüreğimde, dokunuşlarımda
hayatımdan çaldıklarımı sana adadım, sende karanlıklarıma
biliyor musun?
sen benim yol kenarlarındaki uçurumlarım oldun.
tekrar tekrar ölümlerim, yok oluşlarım
ve aslında sen benim mahfolduğum yerde gözbebeklerim oldun,
oldunda beni karanlıklara gömdün.
ama unutmaki çaresiz acıyı çeken değil, acıyı yaşatandır.