Ankara'nın gerçekleri

İyi oynayıp kazandığı Avrupa maçlarından sonra deplasmanlarda kaybeden Galatasaray için Ankaragücü maçı kafalarda acaba yine mi sorusunu gündeme getirdi. Sahanın suni çim olması, uzun süredir Başkent'te maç kazanılamaması ve Ankaragücü'nün ligdeki konumu bunu tetikleyecek nitelikteydi. Ne var ki korkulan olmadı.

İlk yarıda vasat bir görüntü çizmesi, pozisyon üretememesine rağmen, Barış ve Lincoln'le gole çok yaklaştı. Sakat oyuncuların takıma katılması hem orta sahayı hemde defansı çok rahatlattı. Mehmet Topal, Barış ve Ayhan gibi topa basan, pres yapan ve savaşan oyuncuların takıma dönmesiyle, haftalardır sırıtıyor bir görüntü çizen Meira ve yalnızları oynayan Servet gerçek kimliklerini buldular. Ayrıca fizik kondüsyon açısından yetersiz olan Lincoln ve Kewell gibi oyuncularında daha az efor sarfederek diri kalmalarını, daha verimli olmalarını sağladılar.
Teknik kapasitesi ve pas yüzdesi fazla olan yıldızlarının biraz kıpırdasıyla maçı kopardılar. Hazırlanışı ve bitirilişi mükemmel olan goller attılar. Gollerden sonra skor daha farklı olabilirdi. Maçın kazanılması Galatasaray adına sevindirici olmakta beraber, 14. hafta sonunda deplasmanda sadece iki maç kazanılmasıda düşündürücü.

Ankaragücü ise arka arkaya gelen şok golleri yiyene kadar gol atmayı düşünmedi. Farklı skor dezavantajına düştükten sonra birkaç pozisyon bulmasına rağmen, bunlar maçı çevirmek için yeterli değildi. Maçın kırılma anı ise Gökhan'ın direkte patlayan mükemmel vuruşuydu.

Maçın güzelliği ise Oz Büyücüsü Harry Kewell'ın muhteşem golünü stadda seyretmem oldu. Maçın kötü tarafı ise;
1- Stada girişlerdeki bazı turnikelerin geç açılmasıyla seyircilerin bazılarının 8-10 dakika geçikmeyle maça girebilmeleri, 2- İşi iyiyi alkışlamak, kötüyü ise kendine has uslübuyla eleştirmek olan usta gazeteci Hıncal Uluç'a gıyabında Ultraslan taraftar grubu ve onların teşvikiyle Ankaragücü taraftarlarının çirkin tezahüratı, 3-Zor günler geçiren takımlarına sahip çıkacaklarına ve kenetleneceklerine, devamlı yönetim ve takım aleyhine bağiran veya bağırtılan ve benim onların gerçek Ankaragücü tarafı olduğuna inanmadığım seyirci topluluğu.