Ankara yolları

Davetiyeler basıldı, düğüne yaklaşık bir ay vardı. Gelin kızım, yanıma gelip, koltuk altındaki küçük bir sivilceyi gösterdi.' Yağ birikintisi olsa gerek dedim. '

'ANNE BEN BUNU ALDIRMAK İSTİYORUM, GELİNLİĞİMİ GİYDİĞİM ZAMAN GÖRÜNMESİNİ İSTEMİYORUM', DEDİ

Ertesi gün, kendi nişanlısı ile bir cerraha göründü. Alırız, olur biter, önemli değil sözleri, hepimizi rahatlattı. Bir başka yakın arkadaşımız cerraha da görünsün dedik. Kısacası, ikinci cerrah aldı, alırken de, hemen biyopsi dedi.

Elime tutuşturduğu kavanozu, yol boyunca izledim. Arkada yalnızdım, kimse kavanoza bakışlarımı göremiyordu. İkinci kata çıkıp şişeyi teslim ettim. Kavanozdaki o karaltı, beni yedi bitirdi.

ÜÇ GÜN SONRA ...

Telefon saat 4 gibi çaldı. Açtım, ve konuşulanları sessizce dinledim.

Kanepede yatan, gelin kızıma baktım:' Yok birşey annem telaşlanma' dedim, telefonu elimden aldı, cesur bakışlarla, gözlerime bakarak;

' Anne korkma, ben henüz, nişanlıma doymadım, sizleri asla bırakıp gitmeyeceğim' dedi.  ve öyle de oldu. Herşey yolunda giderken, düğün hazırlıklarına ikinci kez odaklanmışken,TEKRARLADI.

Yılmadılar, yılmadık, sevgimizi eksiltmedik, günden güne çoğalttık, sardık, sarmaladık, gece, gündüz dualar ve de adaklar adadık, düğünümüzü yaptık, herkes balayına giderken, onları tekrar HACETTEPE'YE UĞURLADIK.  İlk teşhis, meğer yanlış olmuş, ikinci parçayı AMERİKA'ya gönderdik, ve akraba takibine bıraktık, neticede, Haccettepe'deki, değerli doktorlarımız, KÖK HÜCRE NAKLİ dediler...

Sakın kolay zannetmeyin, esas çeken, NELER, NELER ÇEKTİ... Bizler de iki yıl boyunca, ANKARA KIBRIS ARASI neler neler yaşadık, anlatılmaz. Etrafımı,  REİKİ, KUANTUM, KİTAPLARI ördü... Kendimce enerjimi, hep oğluma ve gelinime yolluyor gibi odaklanıyordum. İnanamayacaksınız işe de yarıyordu. Günden güne iyi haberler alıyorduk.

Aradan ALTI  yıl geçti , artık her şey yolunda. OLMAYA DA, DEVAM EDECEK.

Onları bu sabah saat 5.30 da ANKARA'YA UĞURLADIK. Bu, RUTİN BİR, ÇEK UP, yapılması gerek . TEDBİRİ, ELDEN BIRAKMAMAK LAZIM.  Çok yüzeysel yazdım, ama, akşam T. V deki kıza saatlerce ağladım. ALLAH BU HASTALIKLA SAVAŞANLARIN YARDIMCISI OLSUN.