Anne "Ben kime anne diyeceğim"...

Son günlerde sıklaşmıştı başağrılarım, çekilir gibi değildi günümü mahvetmeyi başarıyordu .Bu sabahta ağrılı kaltığım günlerden biriydi...Sabahın erken saatlerinde büyük kız uğurlandı okuluna..."az yatayım belki geçer ağrılarım"...zıplayarak uyandım aa, saat on olmuş kahvaltı falan ortan kızda uğurlandı baş ağrım şiddetini arttırmıştı..."bugün benden size hayır yok"...

Yemekte kereviz var bugün , kızlarım bayılır kereviz yemeğine..."Ben hiç kereviz soymadım ki, kerevizleri hep babaannem soyardı elleri sonrasında mis mis kokardı"...Eşime sen soyuver dedim...öyle mi? böyle mi derken kerevizler soyuldu. "aa oda ne hiç yaprak koymamışsın"!fazla uzatmadım yaprakları eksik pişrildi kereviz...

Biran önce yatıp dinleneyim diyorum, odama çekildim... ufaklık sesleniyor tuvaletten; "anne, çişim bitti, gel diyor"...

Odamdan farkında olmadan "ölüyorum" diye sesli sesli düşünerek çıkmışım...Benim ufaklık hiç es geçmemiş bu sözümü , anne"ben, sen ölürsen kime anne diyeceğim"sustum yutkundum ne diyeceğimi şaşırdım..."hastayım kızım, başım çok ağrıyor bu yüzden ölüyorum demişimdir "dedim ama gelin bana sorun...Aman dikkat! çocukların yanında her düşünüdüğünüzü konuşmayın...

Bugünlerde o kadar çok ölüm konuşuldu ki, evimizde çocuklarımın derinden etkilenmiş , bize farkettirmeseler bile...hep kendi ruh halimi düşündüm küçücük yüreklerinde onların ölüm için ne düşündüklerini kestiremedim...Dört yaşındaki küçük kızım ölümü anlamış ve bana bır tek kelimesiyle izah etti... "Anne sen ölürsen ben kime anne diyeceğim"...Çocuğum küçücük yüreğinde nasıl bir fırtına koparacağımı bilemedim ...şimdi sıra ben de...

Cevapsız kaldım...yutkundum " ben burada yanındayım"öptüm ve birlikte yattık öğle uykusuna...

pembe düşler olsun hep uykularında...bu satırlarım yazarken uyuyor minik prensesim...

Resim:Azra kızımın resmi.