Anne kalbi

Bir sevgi anne sevgisinden öte giderse, yolunun şaşırır. Bu sevgidir insanı limanlara ulaştıran. Bu sevgidir yelken açtıran. Doğal gül ile kağıt güller arasındaki fark gibi. Uzaktan ikisi de birdir. Fakat yakınlaştıkça ayrı olduğu fark edilir. Bu konuyu en güzel şekilde anlatacak bu öyküyü keşke bütün evlatlar okuyabilselerdi.

“Delikanlı, katı yürekli bir kızı sevmiş ve onunla evlenmek istemişti. Ancak kız, korkunç bir şart ileri sürerek:

- Senin sevgini ölçmek istiyorum, dedi. Bunun için de köpeğime yedirmek üzere bana annenin kalbini getireceksin.

Delikanlı, tüyler ürperten bu teklif karşısında ne yapacağını şaşırmış ve uzun bir tereddütten sonra hislerine mağlup olup annesini öldürmeye karar vermişti. Annesi, belki de durumu fark ettiği için oğluna fazla direnmedi. Ve çocuk, annesini öldürerek kalbini bir mendile koydu.

Delikanlı , kızın isteğini yerine getirmiş olmanın heyecanıyla yolda koşarken, ayağı bir taşa takıldı. Kendisi bir tarafa, mendil içindeki kalp bir tarafa fırladı. Canının acısından, ağzından ister istemez "Ah anacığım!" sözleri döküldüğünde annesinin tozlara bulanan ve hala soğumamış olan kalbinden bir ses yükseldi:

“Canım yavrum, bir yerin acıdı mı?”

Anne sevgisi İşte böyledir. Anne sevgisi feda edilerek öteki sevgilere ulaşılamaz. Öteki sevgilerin ruhu da anne sevgisidir. O gidince hiçbiri kalmaz. O varsa hepsi vardır. Yağmur kesilip, sular çekilince toprak naçar kalır. İnsanın yağmuru da , suyu da anne sevgisidir. Annenin canı çıkabilir fakat, anne sevgisini öldüremezsiniz.

İnci parçalansa bile her tanesi yine kıymet taşır. Bir cam kırılsa, tamamı beş para etmez. Anne parçalansa kalbi bile dünyalara bedeldir. Bir insanı insan yapmanın bir yolu vardır; ona anne sevgisini vermek. İnsanlıktan çıkarmanın da bir yolu vardır; anne sevgisini yok etmek. Bunun içindir ki bugün içimizden bu sevgiyi alabilmek için parçalanmış aile sayısını çoğaltıyorlar. Düzenimizi bozuyorlar. Evlilik dışı (nikahsız) ilişkileri artırıyorlar.

Anneye vur emri veren kalplere bakınız. Kuruya kuruya suyu çekilmiş bataklığa döndüklerini göreceksiniz. Onlar orada yeşeren otları sevgi gülleri sanıyorlar. Hepsi bu. O güle yürürken biteceklerinden haberleri yok. Keşke olsaydı.