Anneme mektuplar-5

Sardunyalar aldım bugün; beyaz, pembe ve fesleğen…  Gitme. Çiçekleri seversin, onlar senin için. Aklımda soru işaretleri tepe taklak, bir o yana bir bu yana sanki geriye işleyen zaman, tik tak tak. Neden? Gitme.

Zehir-zıkkım, zifir bir geceydi, sen gittin ve aklımı sende yittim. Bulamayacağımı bile bile, seni arayacağım nihayetsiz bir şiirdir artık hayat. Yazar yazar, kırarım kalemi. Suskunluğuma aldanma, ömrümün bahar dallarında yangındır gidişin; alev alev acıtan, ürküten, sakınılası, yol-yordam bilmez.

Ellerinde vahalar yeşerttin, sarıp sarmaladın, kokuna güvendi yüreğim ve sen gittin.

Acımı küçümseyen, dinlemeyen, anlamayan her insanda kendimi büyüttüm, yettim bana. Kimse olmasın korkularımın kıyısında, kimse olmasın gidişinin acısıyla aramda.

Başucumda kızıl tan; seni ansızın alan, öfkemin doruğunda, yürek sızımın tahtında kurulu mağrur gecenin kanlı kahkahası… Yenildik mi hayata? Rahata mı erdik? Son muydu gidişin? Başlangıç mıydı a gözüm, ruhum, canımın yongası, ciğer parem, özüm?

Benden öte bana çağırıyor bir ses. Kulaklarımı tıkıyorum, korkuyorum. Gör diyor her yaşadığım. Gözlerimi sımsıkı kapıyorum.