Annenin fedakârlığı

Bugün bir annenin fedakârlığının ve oğlunun pişmanlık hikayesi paylaşmak istiyorum. Kahramanımızın adı Ahmet.

Ahmet ailenin tek oğlu idi. Annesinin bir gözü görmüyordu. Gözünün birinin yerinde sadece göz çukuru vardı. Ahmet annesinin bu halinden utanıyordu. Her seferinde annesini azarlıyor, aşağılıyordu bu durumundan dolayı. Okula başladı günün birinde. Annesi okula gelmek isteyince ona bağırıp çağırıyor, onu azarlıyordu. Arkadaşlarının annesini görmesini istemiyordu. Ve bir gün Ahmet ansızın kayboldu ortadan. Üniversiteyi kazanmıştı. Hem çalışıp hem okuyordu. Okulu bitiren Ahmet mühendis olmuştu. Bu arada evlenip çocukları da olmuştu. Ne eşine ne de çocuklarına annesinden söz ediyordu. Onun için annesi ölmüştü artık, yoktu öyle bir insan.

Birgün annesinin yolu oğlunun yaşadığı memlekete yolu düşer. Oğlunun izini bulmuştur. Gelmişken görmek ister oğlunu. Evine gider kapıyı çalar. Gelini çıkar. "İyi günler evladım, Ben Ahmet Bey' i aramıştım" der. Ahmet annesinin sesini tanıyınca kapıya koşar hızla ve yine aşağılamaya başlar. "Çabuk git kapımızdan çocuklarımı korkutuyorsun o gözünle" der. Kadın çaresiz "Afedersiniz yanlış gelmişim galiba" diyerek oradan ayrılır. Aradan yıllar geçer Ahmet doğduğu yere geri döner. Aklına annesi gelir. Mahalleye gider. Mahalledeki komşuları Ahmet' in annesine karşı olan tutumunu bildiği için onu soğuk bir şekilde karşılarlar. Evlerinde kimse yoktur. Komşularına sorar. Bir kaç ay önce annesinin vefat ettiğini öğrenir. Garip duygular sarmıştır Ahmet'i. Annesi ölmeden önce belki günün birinde oğlu döner ümidi ile bir mektup yazıp komşularına vermiştir oğluna iletilmek üzere. Ahmet mektubu alır ve okumaya başlar.

"Oğlum sen daha küçücük bir bebekken kötü bir kaza geçirdin ve bir gözünü kaybettin. Ben senin bu şekilde büyüyüp kendinden utanmamaman için gözümün birini sana vermiştim. İşte o gözümün yeri o günden beri çukur olarak kaldı. Yeter ki sen iyi bir yaşam sür, kendinden nefret etme. Ben sana canımı bile vermeye hazırım oğlum"
Ahmet artık biliyordur annesinin neden tek gözlü olduğunu ve gözünün yerinde bir çukur olduğunu. Çok pişmandır; ama son pişmanlık fayda etmemeştir. Annesi oğluna dünyaları vermiştir aslında bir tek gözünün ona vererek.

Bu hikayeyi dün eşim anlattı bana. Ben büyük bir sükunet ile dinlerken, eşim ağlamaktaydı. Çünkü o bir anneydi ve kendisini o annenin yerine koyabilmişti hikayeyi anlatırken. Anneler fedakârdır, anneler yarınlardır, anneler toplumun gelecek güzel günleridir. Kırmayalım, üzmeyelim onları.

Sevgiyle...