anneysek ölmedik ya

Okumaya doyamadığım bir gece daha ilerliyor saatler tik tak, tik tak uyumak lazım ,benim minnak kızım sabah erken kalkıcak, gel gelelim ki okumak, yazmak, kahwe içmek, kendime kalmak, keyfime varmak, ruhumu doyurmak istiyorum ondan mütevellit geceleri geç yatıp, gündüzleri zombi oluyorum, akşama doğru anca geliyorum kendime derken gün bitiyor ev iş yemek ,çocuk, emzirme seanları, derken birde akşam eve gelen sevgiliye vakit ayırmak işin içine girince ahhhh. Bir de benim takıntılı ruh halim ,iki çocukla dağınıklığı kabul etmeyen, prensipli, bozuk psikolojim bütün gün o yengamede elde sarı bez koşuşturmalarım .Akşam olup herkes çekildimi uykuya, kaldım mı kendime, gülüyorum kendi kendime :D hemde kocaman, büyük harfle, sesli iffetsiz kahkahalarla :D

Anneysek ölmedik ya bir yerlerinden yakalıyoruz hayatı, bir yerlerinden yeşertiyoruz umutları. Herkes koşturuyor, emek olmadan yemek olmaz derler, enerjimi veriyorum bugün (şükürki verebilecek enerjim var) inanıyorum, yarın değil belki ama ilerde bir gün rahatına kavuşucam bu yengamenin. Bak oğlum on yaşında, dün doğmuş gibi, yaşarken geçmeyen zaman ,dönüpte bakınca dünmüş hissi, işte o yüzden diyorum ki "vazgeçmeyenler kazanırlar" ya da başkasından da duymuş olabilme ihtimalim pek tabi yüksek aman neyse ne canım , tam şuanda ben söyledim .

Bu arada kendime yeni bir günlük oluşturuyorum ,farkında olmadan bir dostla sohbet gibi, terapi gibi yazıyorum öylesine; o yüzden benim bloguma bakıp edebi bişeyler aramayın ! İki çocuklu bir anne ,ev hanımı olaraktan yazıyorum gidiyor, aklıma ne eserse ,ne ister ,ne hissedersem ,yaşantım gibi yazılarımda doğaçlama. Güzel olanlarını ilhamla olanları tabikisi kendime saklıyorum :D 

iyi mi geceler hadi bi bakalım nasılmışlar.

Mavi , masmavi kalın ...

https://www.instagram.com/gamzedoganozubek/