Ara sıra kötü olmak kabul edilebilir mi?

Ara sıra kötü olmak kabul edilebilir mi ? Başlangıç noktası güzel olan bir soru. Sürekli iyi olmak insana fayda getirir mi ? Bu üstünde düşünebileceğimiz bir konu. Çevremizden gözlemlediğimiz veya yaşadığımız olayları göz önüne alırsak iyiliğin ağır bastığı bir hayat tarzı benimsersek daha mutlu olacağımızı düşünüyorum. Sürekli iyilik yapmak insanların sizi kullanmasına sebep olabilir.Hayatın her döneminde sizin iyi niyetinizi suistimal etmek isteyen insanlar karşınıza çıkacaktır. Bu yüzden insan bazı durumlarda “hayır” demeyi bilmesi gerekiyor.

Hayatın her evresindeki denge unsuru burada da geçerli. Sürekli evet demenin de sürekli hayır demenin de farklı farklı sonuçları olacaktır. Sürekli evet demenin sıkıntılarını anlattım birde sürekli hayır demek var. Ee tabi sürekli hayır demek daha sevimsiz bir durum. Aileniz, arkadaşlarınız yani yakın çevreniz bu durumdan mutlaka rahatsız olacaktır. Çünkü ortamı bozan kişi olacaksınız ve bu durum bir süre toleransla karşılanabilir fakat bir yerde artık sorun olmaya başlayacak ve ciddi meselelere dönüşecektir. Kesin olarak söyleyebileceğim şey şu ki sürekli kötü olmak kabul edilemez.

Her birimiz küçük evrenimizin merkezi olduğumuzu düşünürüz. Ama bilinçli zihin uzaklardaki bir galaksinin ucundaki bir gezegen gibidir. Bütün o olup biten güzel şeylerden çok uzakta. Tıpkı sadece yıldızların nesneleri çekimi tarafından çekilmesi gibi, bizler de algılama yeteneklerimizin ötesinde olan bilinçsiz duygu ve arzuların etkisindeyiz. Genelde rüya görürken bu dürtüyle hareket ederiz. Bu da muhtemelen bunları gerçek dünyada yapmaktan çok daha zararsızdır. Ama güçlü arzular çekim alanımıza girdiğinde onları görmezden gelmek zor olabilir. Sorum şu: Bu dürtüleri her zaman geldikleri karanlığa geri göndermeli miyiz ? Ya da ara sıra kötü olmak kabul edilebilir mi ?