Arkadaşım ol...lütfen

Beni seviyorsun biliyorum,kendince bana çok değer veriyorsun ondan da eminim...

Ama ne yazık ki, senin bir türlü arkadaşın olamadım. Nerden bilirdim ki sevgilin, canım dediğin biri olmak yerine arkadaşın olmayı özleyeceğim.

Hep suskunsun bana karşı,hiçbir sıkıntını bilmiyorum... dertlerini kaoslarını hep yalnız yaşamayı tercih ediyorsun. Ne kadar ısrar etsem benimle paylaşmıyorsun. Biliyorum hep benim üzülmemem için anlatmıyorsun ama unuttuğun şeyler var.

Dertler paylaştıkça azalırmış, hem benim de belki tavsiyeler verecek kadar aklım vardır...bir denesen hem sen hem ben rahat edeceğiz birçok problem çözüme ulaşacak.

Bilmece çözmekten ve kahin gibi tahminler yürütmekten yoruldum.

Ne olur konuş benimle,dök içini.

Maalesef özellikle günümüz evliliklerinde,erkekler genelde hep suskunluğu tercih edip eşleriyle konuşmuyorlar. Konuşulmayınca erkek içine kapanıyor ve kendi dünyasına çekiliyor. Bu durum eşler arasındaki mesafeyi gittikçe derinleştiriyor.

Kadın da kendini yalnız ve itilmiş hissediyor. Bu tip evliliklerde genelde iki taraf da farkında olmadan mutsuzluğa sürükleniyor. Kadın kendini işe yaramaz konuşulmaya değmez hissetmeye başlıyor.

Halbuki herşeyini eşiyle paylaşınca her iki taraf da daha mutlu ve sağlıklı oluyor.

Evlenirken demiyormuyuz " iyi günde kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta daima birlikte" diye.Ama nedense yıllar içinde bu sözler anlamını kaybediyor.

Evliliklerde mutluluğun yolu arkadaşlıktan geçiyor.

Eşinizle arkadaş olun!

Sevgimle...