Artık zamanı

Artık zamanı! Zamanlar iyice azaldı mı? Bilmiyorum, ne kadar kaldı zamanım. Zamanın zamansızlığı ve amansızlığı acıtmıyor mu artık canımı? Acıtmaz mı? Her zamankinden daha fazla üstelik. Daha da güzel beklentiler. Yine bir bedende atar mı iki yürek?

Artık zamanı! Bütün bahanelerim tükendi. Hani yazmaktı yaşamamın asıl sevinci? İstediğim geniş zamanlar bunlar değil mi? Bu panik halli telaşlar yazmaya yetişemiyor mu? Kaybet bütün hikayeleri, yeniden yazsın parmakların aslında eski olan yeni hayat kaderlerini.

Artık zamanı! İsimleri değiştir. İsimler öyle önemsiz ki, isimler olmadan da yaşanıyor hikayeler. İsimsizlikte sonsuz gibi görünen bir özgürlük. Özgürlük mü? İnsansan özgürce yaşayamazsın sorumluluklarına karşı. Sorumsuzluksa çok acıtıyor insanın canını.

Artık zamanı! Sonu ölümle biten bütün hikayeleri unut. Yine öldür içindeki çocuğu öldürmeye kalkanları. Yine öldür de şiddeti biraz azalt istersen. Yine güçlü olsun parmakların boğmak için tüm kötülükleri. Yine hep kazansın, zarları iyilik üzerine atanlar. Yine aşk olsun satır aralarında. Önemli olan aşkı hissetmek değil mi?

Artık zamanı! Yeniden başla. Başlayabilirsin, frenleri patlamış beynindeki sorular. Aralıksızlar... Sorulara cevaplar yaz, cevaplarında köpük köpük heyecanlar. Heyecanlarda küçücük bücür boylu çocuklar. Baktığın pencerenin boyu çok uzun, büyük büyük ağaçlar var bahçede. Hepsinde dallar-yapraklar var ve hepsi birbirinden çok farklı, aynı insanlar gibi.

Artık zamanı! Boşa giden zamanlara hep yanmadın mı? Boşa çevirme bugünden sonraki günleri. Yeniden başlayabilirsin. Vakit tamam, armutlar olgunlaştıklarında düşerlermiş ağaç diplerine. Yaşın olgunluğa erişti, ruhun hala çocukken... Zaman, kuyruksuz uçurtmaları uçurma zamanı.