Asam'ın sonu

“Ülker, ASAM’dan desteğini çekti, faaliyet durdu.

ASAM, dün son başkanı, daha doğrusu başkan vekili Doç. Dr. Çağrı Erhan’ın da görevinden ayrılmasıyla, çalışmalarını durdurmuş oldu.”

http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=YazarYazisi&ArticleID=908834&Yazar=MURAT%20YETKİN&Date=18.11.2008&CategoryID=98

ASAM’ın yıllık bütçesi 1, 5 milyon dolar imiş.

Türkiye’de ASAM gibi, 10’un üzerinde kuruluş var imiş.

Ülker, ASAM yerine, artık Avrasya Vakfı’nı destekliyormuş.

Desteğin çekilmesindeki nedenlerden biri, ASAM’dakilerin eski cumhurbaşkanı Sezer ile görüşmesi imiş.

Alaturka strateji kurumsalsızlığı böyle oluyor.

ABD’liler böyle yapmıyor.

Aynı anda 1’den çok ata oynuyorlar:

Örneğin: Hem komünist, yani düşman, yani rakip besliyorlar; hem de komünizmle mücadele derneleri kurdurtuyorlar; Aziz Nesin’in bir öyküsündeki 8 partili 8 kardeş gibi ve aynı zamanda bilgileri tam oluyor. 1989’da henüz Doğu Bloku çökmeden önce, TKP’nin üye sayısını tam olarak açıklamışlardı ki belki o üyelerin tamamı kendi sayılarını bilmiyordu bile. 1950’lerde ise Adorno’ya CİA destekli dergi çıkartmışlardı. ‘Doktor Jivago’nun yazarı Pasternak’a zorla Nobel edebiyat ödülü verdirtip, adamın hayatını kaydırmışlardı, o da ödülü reddetmek zorunda kalmıştı.

Bu, uygulayanı epeyi sonuca ulaş(tır)ır: Düşman bölünür, ihanet edenler kendi taraflarına zarar verir, düşmanını anlarsın (onu yenmek için), düşmanınlaşırsın (empatiyle arasında nüans var), düşmanın seni kendi dostundan ayırdedemez, vd, vb.

Kissinger, çalışmakta olduğu şirketin çıkarları daha önce geleceği için, devlet görevi teklifini reddetmişti. Bunu açıkladığı için de, vatana ihanetten yargılanmadı. Zaten onun hesabına çalıştığı şirketler grubu, ABD hükümetinden zengin ve güçlüdür. Gereğini yaparlardı.

Tabii, Yankiler’in de hataları var:

Siyasetçiden, işadamından, askerden, diplomattan stratejist olmaz, bunların emeklilerinden hiç olmaz. Kissinger, Mc Namara, Brzesinski, Fuller birer iyi ‘kötü örnek’.

Gelecekbilim, onlarca strateji içerir ve hem disiplinlerarası, hem de çokdisiplinlidir. Entelejensiyadan gelecekbilimci olmaz, çünkü o işverenine duymak istediğini söyleyecektir, gerçeği değil. Sayılanlar da entelejensiyadır, entellektüel değil. Doğruyu söylemeye, yalnızca entelejensiya değil, çoğu insan korkar.

Bu zamanda sorun para değil, o herkeste var.

Bu zamanda sorun bilgi değil, o her yerde var.

Bu zamanda sorun beyin bulmak, o hiçbir yerde yok.

Aynı yeranda; tezi, antitezi, negatif diyalektiği, tersine diyalektiği, ayırtsızlığı, bozunumu görebilen ve tasarlayabilen beyinler gerek. A’dan Z’ye yolları bitirip, elif veya ro yollarını da hesaba katabilen beyinler gerek.

Anlıyorum, dediklerimi anlamıyorsunuz, size saçma geliyor.

Eco’nun dediğince:

“Herkesi anlayan birini hiç kimse anlamaz ve ona engizisyon uygular.