Aşk…

Aşk; yeni doğan bir bebek kadar masumdu. Kötülük değmemiş, tertemiz, katıksızdı. Bir bebekti elleri yumuk yumuk. Kokusuyla insanı kendinden geçirendi. Ağlamasıyla hüzünlendiren, bir gülüşüyle de kahkahalar attırandı. Aşk; daha tay tay yaparken takılıp düşmek fakat tekrar azimle ayağa kalkıp devam etmekti yürümeğe. Aşk tek kelimeydi dilde. Fakat o kadar zordu ki söylemek... Bir bebeğin anne demesiydi işte. Aşk demek; yeni hayata başlamak demekti. Tıpkı, bir bebeğin doğumuyla hayata merhaba demesi gibi...