Yumuşak şeker çılgınlığı

Çocukluğumda bakkallar vardı. Bakkallarda şimdiki marketlerin içinde ne varsa hemen hemen hepsi vardı. Okul çıkışlarında hücum ettiğimiz yerdi bakkallar.

İlkokuldan liseye kadar hep okul çıkışlarında bakkala gider mutlaka bir şeyler alıp eve öyle giderdik. Aldığımız aslında çok bir şey değildi. Yaz zamanıysa meybuz alırdık. Hani içinde meyve suyu ve buz olandan… Meybuzumuzla hem yavaş yavaş yürür hem de onu yemek için büyük çaba harcardık. Yaz aylarında çoğunlukla aldığımız şeydi. Ama yaz kış aldığımız bir şey vardı ki... Hala daha çok severiz. Büyük küçük herkes seviyor şimdilerde. Yumuşak şekerdi o zaman adı. Tırtıl şeklinde olurdu. Zaten tek şekli vardı o zaman. Yemesi çok güzel olurdu. (Ay anlatırken bile ağzım sulandı. Olsa da yesem.) Şimdi adına jelibon diyorlar. O zamanlar böyle torbalarda değildi. Büyük, kapaklı kavanozları vardı bakkal amcaların. Ama bir de o kadar değerliydi ki -böyle bol değildi ya o yüzden- tane olarak satardı bakkal amca onu. O zamanlar tanesi 1,5 kuruş gibi bir şeydi. Birde tek şekli olmasına rağmen çok rengi vardı. Ben kırmızı yani çilekli olanını çok severdim. Seçerdik kavanozlardan. Bakkala gitmeye hiç üşenmezdim. E ne de olsa ucunda yumuşak şeker var değil mi? Her gün yerdim ama anca bir tane alabilirdim. Okulda harçlığımdan ayırırdım onu almak için. Yoksa alıp yiyemezdim. O zamanlar sanki çılgınlıktı. Yumuşak şeker çılgınlığı… Kimse hayır diyemezdi. Hatta rüşvet konusu bile olmuştu. Birisine ne yaptıracaksan bir tane yumuşak şeker ver hemen yapsındı.

Yumuşak şekerin ardından bir çılgınlık daha çıkmıştı. Yumiyum... Benim yaşlarımda olanlar hatırlar. Gerçi hala daha var o şeker. O da yumuşak şeker kervanından zaten. Onun macerası daha başka. Sabah alırdık onu. Her çocuğun kalem kutusunda mutlaka olurdu ondan. Kalem kutusu çünkü bazı derslerde çaktırmadan yenirdi. En rahat bulunacak yer orasıydı çünkü. Kabını yarıya kadar açar bir ısırık alır sonra yine kapatır koyardık yerine. Kabı akşama kadar buruş buruş olurdu açıp kapamaktan. Ama bizi akşama kadar idare ederdi. Zaten önemli olanda oydu.

Yumuşak şeker çılgınlığı hala var. Benim önüme bir kâse dolusu bıraksınlar yerim. Hiç hayır demem doğrusu. Yaşasın yumuşak şeker çılgınlığı...