Aşk bizi ...

Aşk bizi güzelleştirmez. Aşk onu güzelleştirsin diye biz onun kriterlerine uygun hale geliriz.

Aslında ne kadar da doğru. Ararız dururz hep. Hayatımızda bir eksiklil var zannederiz. Güzel tabi insanın aşık olması, sevmesi. Yanında sığınacağı bir liman olması, elini tutup yol boyunca biriyle yürümesi.

Bazılarımız ne kadar çok çeti kim bilir aşktan? Aşka tövbe edenler, aşktan kaçanlar, aşkı görünce yolunu değiştirenler ve daha neler neler.

O kadar çok aşık olmuş muydunuz? Körü körüne bağlanıp, birinde kala kaldınız mı hiç? Elbette bunları yaşadınız. Nasıl da pervane oldunuz etrafında. Birden hayatınızın merkezine oturuverdi. Kıskançlıklarınızı, ilginizi, daha birçok şeyinizi beğenmedi. Sizde değiştirdiniz, saçınızı,işinizi,hayallerinizi,davranışlarınızı vs vs vs işte. Mutlu etmek için elinizden geleni yaptınız. Git gide benliğinizden kaçtınız. O sizi hiç sizken sevemedi, değiştiniz yine sevemedi. Biriktirdiği yağmur sularını bırakıp gitti gözlerinize sonunda.

Gitti tabi, gitmez denilen herkes gibi o da gitti. Deymedi kendinizden uzaklaşmanıza. Siz sadece güzelleştirdiniz onu. Herşeyinizi bir kenara bıraktınız, gururunuzu, onurunuzu, kendinizi. Oda gururlandı. Emin oldu vazgeçilmezliğinden. Giderken mutluydu, çünkü ardında bir çift göz bırakmıştı ıslak. Durmadan yürürdü artık. Her durakta dinlenip, her çeşmeden su içmeyi planlayıp yürürdü. Olan size oldu. Benliğinizden uzaklaştınız. Kendinizi aradınız bıraktığınız o yerde, buldu kimileriniz zor olsa da, kimileriniz de hala aramakta.

Demem o ki; kimse için değişmeyin. Olduğunuz gibi sevsinler sizi.  Siz onlar için değiştiğiniz her gün, onlarda sizden bir adım uzaklaşmakta.