Aşk Doğdu Biz Öldük!

Ayrılık ölüm gibiymiş ya hani, vururmuş kendini..
Ya susmak?
İçimizdeki ergenlik hamuru mayalanana kadar, beklemeyle sebeplenmişiz bizler..
Hatta ölümü erteleyip, aşkı bekler gibi bekleşir dururmuşuz.
Susmalar biter ve yine beklemeye devam ederiz..
Kelimeler ayak seslerimize karışır, konuşamadıklarımız olur, yer yarılır içine düşeriz..
Bir güç alır bizi, taaa yukarılara kadar çeker yüreğimizi, bir hoş oluruz..
Oysa yüreğimiz köz, köz, mangal gibidir.
Pişer her koyduğumuz.
Şimdi neler oluyor bizlere?
Kim geldi?
Biz neredeyiz?
Kimlerleyiz?
Bakıyorum da içime.
Ben bir hiçim.
Ya sizin içiniz?
Hayatın tadı tuzu kalmadı değil mi?
Ne eski aşklar ne de eski aşıklar kaldı.
Hepsi bitmiş.
Yok olmuşlar...
Dokunsak yüreğimize yakar mı bizi şimdi?
Yüreğim bende mi ya?
Ya sizin yüreğiniz?
Yüreği koyan elin, verdiği el ile, göz ile, dil ile, söylettiği yerde; aşkın son seferindeyiz şimdi!
Her yerdeyiz
Hiç bir şeyiz
Hiçteyiz
Bizsiziz
Kendinize baktığınızda olur ya, benide görürseniz eğer, tutun kulağımdan ve çekin  bir yol ayrımına..
Sonra mı?
Tutunurum herhangi bir çalılığa..
Kuşlarla; dağda, bayırda, ovada, belki de balık olup akarız yine kıyısından kenarından okyanusun kumuna.
Arzularında sabrı sarardı, soldu, kurudu.
Şimdi biçme zamanı.
Artık yeter diyelim mi?
Kötü isteklerin şarkısını, korkudan dilimizin altında söylemek istemiyoruz diyelim mi?
Bağırsak diyorum yüzlerine, yüzlerine, yüzsüzlerin.
Korkmadan, çekinmeden, alınlarının orta yerine iyilik diksek.
Ha başımız gitmiş, ha kolumuz kopmuş, sevdiğimizin yüzüne sürer gibi yüzümüzü, koyarız canlarımızı insanlığın ve aşkın hayırına..
Ve söyleriz içimizdeki sevda türkülerini, bağıra, bağıra...
Bakıp da görmeyen göze, duyup da işitmeyen kulağa, konuşup da söyleyemeyen dile, haykırırız, anlatırız hep birlikte tüm benliğimizin benliğine...
Kavuşmayı görmeyen gözü dağlamalı.
Görmesin!
Anlatılan sırrı duymayan kulak sağır olmalı.
Duymasın!
Ulaşıp da okşamayan eli satırla doğramalı.
Tutmasın!
Canla, başla, yürümeyen ayağı, bağlayıp kırmalı.
Basmasın!
Böyle bir insan, insanın başına dert olur.
Yaşamasın!
Ya da "hiç doğmasın'' mı demeliyiz!
Aşk yanımız, hep içimizi acıtmadı mı?
Aşk doğunca biz ölmedik mi?
Şimdi, nasıl anlatırız aşkı birbirimize?

''Melekler Yüreğinizden Öpsün''

Sabiha Rana