Aşk ki; ölüm gibi, toprak gibi kokardı.

Çok acı;

Bir yürekte yapabileceğiniz en iyi gelen şey beklemek.

Akşam sokağa çıkamazsın ve onu giyemezsin,

İçinde büyüttüğün düşlerine de karşı gelemezsin.

Büyümeyi bekleyeceksin acıyla.

Ve bir umutla gönül telinden bir nağme çalar getiremezsin geri o günleri.

Özel duyduğun o hislere sahip olamaz insan.

Boş boş dalarsın uzaklara ve o duyguların selinde boğulursun.

Bir daha o senaryoyu oynayamazsın.

Fikirlerinin bir değeri olamaz.  

O içinde yanan bir sigara gibi

Ya da bir bardakta sarhoş eden aşk şarabı gibi saklarsın.

Aşkın büyüklenir sana, sen görmezsin.

O güzelim düşleri giymesen de hasta olursun giysen de.

Ne iyi gelir bilemezsin bu yaralara ama dua edersin.

Hasta ruhun seni sarıp sarmalar dertler içinde.

Paran olsun, evin olsun, araban olsun,  ne fark eder içindekileri iyileştirmedikçe.

Güvenle büyütmekti, aşkla.

Bazen bir an önce gelsin istiyorsun.

Duygularına tecavüz edip, kadının ruhunu öldüren o adam hapisten çıkmasın istersin.

Ama hayallerini gerçekleştirmekti,

Zordur belki de hiçbir zaman gerçekleşmeyecektir düşlerin

Biraz sen olmak istersin.

Gönül ülkenin elinde olduğunu ve onu görmeden yaşamaya tahammül edemiyor insan.

Artık sıradanlaşmış ölümlere dayanamıyorsun.

Bir şeyler yapmak istersin mesela ya tam öleceksin ya da tam öldürüleceksin.

Yarım bir ekmek ruhunu ne doyuruyordu ne de aç bırakıyordu.

İstemezsin öyle çok yükseklerde uçmayı en önemlisi doğal olmak değil miydi?

Değildi belki de bazılarına göre.

Ne kadar, ne için soruların cevabı değildi

Ama en güzeli elinde var olanı değerlendirmek ve o düşlerde yoğurmaktı

Değer verip ulaşmaktı o yüceliğe.

Ve bazen insan bekleyerek ölebilirdi

Sen güçlü değilsen beklerken cinnet geçirebilirdi insan.

Aşk ki; ölüm gibi, toprak gibi kokardı.

Burnunun direğini sızlatırdı, aşk.

Aşk la kal, aşksız kal,

Ne yaşadıysan ne yaşattıysan onunla kal.