Aşk şampiyon kalbimde -14. Bölüm

“Selim …Hadi çık odandan artık bir şeyler yiyelim.”

“Geliyorum Zekeriya.”

“Eeee…Ulaşabildin mi Esma’ya…”

“Ulaştım…Senin de söylediğin gibi rahatsızmış biraz.”

“Nerde gördün ki…Geldi mi okula?”

“Yok gelmedi. Evine gittim.”

“Ooooo… Selim..”

“Ne…”

“Eve falan gitmeler… Anlayalım arkadaşım…”

“Yok bir şey Zekeriya…Hasta ziyareti sadece…”

“Anladım. Anladım…Ondan böyle ışıldıyor gözlerin…Yani ben sevinirim…Abla kardeş…Biz de kardeşten farksızız.”

“Zekeriya…Abarttın ama …Alt tarafı bir hasta ziyareti..”

“ Sen her hastalanan öğrencin için endişe duyup evine ziyarete mi gidiyorsun hocam…”

“Ooff… Zekeriya…”diyerek kalktı sofradan Selim.

“Gel…Gel..Otur şöyle…Hem neden olmasın ki…İkiniz de bekar insanlarsınız..”

“Olamaz Zekeriya olamaz.Söyledim sana bende aşk dudaklardan kalbe inmez..”

“Valla öyle biri çıkar ki karşına... Akar o gözlerden yüreğine..Sonra ağzın dilin bağlanır…”

“Senin gibi mi?”

“Evet üstat benim gibi… Neden korkuyorsun ki evlilikten… Baksana bana ve Çiçek’e.Ne kadar mutluyuz… Evlilik planları yapıyoruz…Beraber yaşamak, hayatı paylaşmak ve beraber yaşlanmak istiyoruz…”

“Size bol şans ama ben… Ben evlenecek adam değilim..Evlilik benden çok uzakta…Şimdi müsaadenle odama çekilmek istiyorum”

Gülümsedi ardından Zekeriya..

“Evlilik ondan uzakmış da…Evlenilecek adam değilmiş de…Aşk dudaklardan kalbe inmezmiş de…Mış da miş..Sen kendini kandırıyorsun üstat… Ateş bacayı çoktan sarmış sen farkında olmasan da… Öyle koştura koştura evine gitmeler…Benden sormalar…Laf…Laf bunlar…Hadi hepsi yalan..Ya odanın kapısının arkasına astığın üzerinde Esma’nın olduğu o dev afiş…Çok gördük senin gibisini…Sen düpedüz aşıksın arkadaş..Bunun aksini külahıma anlat külahıma…” diye düşünürken çalan cep telefonunun sesi ile düşüncelerinden sıyrıldı genç adam..

“Çiçeğim…”

“Merhaba Zekeriya…Ne yapıyorsun..”

“Valla pizza yedik… Boşalan kutularını torbaya sığdırmaya çalışıyorum…”

“Ah sevgilim ev arkadaşın yardım etmiyor mu sana..”

“Nerde…Kapandı odasına..”

“Bizim kız da kapandı odasına…”

Gülüştüler …

“Neyse aşkım..Niye aradım seni biliyor musun=”

“Bilmiyorum valla Çiçeğim…”

“Ben bir karar verdim Zekeriya…Kendi şirketimde kalmaya karar verdim…”

Duraladı Zekeriya…

“Zekeriya orda mısın?”

“Evet canım… Üzerinden büyük bir yük kalkmış olmalı...Yani karar verince…

“Zekeriya üzüldün mü?Bak doğruyu söyle.”

“Üzülmedim desem yalan olur… Bizim şirkete geçseydin seni her gün görebilecektim ama şimdi… “

“Yapma …Ne zaman istersen beni görebileceğini biliyorsun aşkım…”

“Biliyorum …Sen boş ver bana…Aslında kararının böyle olacağını tahmin ediyordum…”

“Kızmadın ya da kırılmadın değil mi?”

“ Kızmadım aşkım…Kırılmadım…Nasıl ve nerde mutlu olacaksan öyle yap..Önemli olan sensin…”

“Teşekkür ederim aşkım… Senden duymayı beklediğim cümleler bunlardı… İyi geceler aşkım“

“İyi geceler aşkım..”

…………………..

“Esma…Hazırlanmışsın…”

“Üniversiteye gideceğim…”

“Dün… Selim’le konuşurken…Yarın dinlensem iyi olacak dememiş miydin?”

“Evet ama bugün daha iyi hissediyorum kendimi… Hava da güzel… Şimdi evde kalıp yatsam iyice serseme döneceğim…”

“İyi ama dikkat et kendine…

“Ederim Çiçek…”diyerek çıktı kız evden.

“Hay gidi aşk …Sen nelere kadirsin “diye mırıldandı kardeşinin arkasından bakarak kız.

……………………

“Çok güzel Selim…Eline sağlık..”

“Sağ olun hocam ama Esma Hanım’ın da katkıları çok bu projede..”

“Memnunsun yani asistanından…”

“Çok çalışkan…Yorulmak nedir bilmiyor..”

“İyi…İyi…” dedi Tuğrul başını önünden kaldırınca kapıdaki kızı gördü..

“Hah…İşte iyi insan lafının üzerine gelirmiş..Gel Esma gel..”

Selim kapıya döndü ve göz göze geldiler…Esma kalbinin atışlarını boğazında hissetti hafiften kızardı yanakları…

Selim’i de heyecan basmıştı ama o kıza göre daha iyi idare ediyordu durumu.

“Benden mi konuşuyordunuz yoksa…” diyerek gülümsedi kız.

“Esma…Hoş geldin “

“Hoş bulduk Selim..”

“Bugün de dinlenseydin keşke “dedi ama geldiğine o kadar memnun olmuştu ki genç adam gözleri ışıl ışıldı.

“Seni çekiştiriyorduk Selim ile…”dedi Tuğrul.

“Yaa…”diyerek adama baktı.

“Selim…Senin ne kadar çalışkan ve başarılı olduğunu söylüyordu.”

“Sağ olsun. “dedi kız mahcup bir ifade ile…

“Haksız da sayılmaz Esma…Bu proje gerçekten çok güzel…Elinize sağlık…”

“Teşekkürler Hocam…Sizden bu kelimeleri duymak…” dedi kız ve susmak zorunda kaldı Tuğrul konuşmaya başlayınca.

“Ben gerçekten doğruları söylerim Esma…Bilirsin… Beğenmediğim bir proje hakkında asla böyle konuşmam…”

“Şey…Dersim başlamak üzere..Ben yukarı amfiye çıksam iyi olacak…”

“İyi dersler Esma. “dedi Tuğrul…

“Hocam…İzninizle…Döneceğim birazdan…”diyerek kızın peşinden koştu Selim..

“Esma…Esmaaa…”

Döndü kız…

“Gerçekten iyi misin Esma?”

“İyiyim… “

“Kaç saat dersin ?”

“İki saat..”

“Sonra başka dersin var mı?”

“Yok.”

“Güzel…”dedi Selim.

“Benim de yok…Ne dersin dersten sonra bir şeyler yapalım mı birlikte..”

“Ne yapacağız peki…”

“Sen ne istersen…”

“Anlaştık… Şimdi derse gireyim o zaman…”

“Tamam, gir…”dedi adam ama ikisinin de gözleri birbirinden ayrılmıyordu bir türlü..