Aşkın- a hali... [A]yrılmak...

Kaç nokta koyduk biz bu aşkın sonuna inan hatırlamıyorum... Sudan sebeplerle kaç kez bitti ve kaç kez yeniden başladı. Her bitiş bir kırıktı kalbimizde ve yeniden başlamalar onaramadı bu kırıkları hiçbir seferinde. Kalbimizin en gizli odalarına kilitler vurduk ansızın, ya da ansızın en mahrem sırlarımızı anlattık. Ansızın güldük, yok yere kırıp kalbimizi ansızın ağladık. Belki de bunların hepsinin nedeni çok hızlı başlamasıydı aşkımızın. Güneş bile yavaş yavaş doğarken biz aniden bütün aşkların üstüne güneş gibi doğmuştuk. Kışın sobanın kenarında üşür, soğuk odada birbirimizin hayali yansımasıyla ısınırdık. Ama yalan değildi, büyük ve güzel bir düştü ve ben seni sevdiğime hiçbir gün hiçbir an pişman olmadım, olamadım... Çünkü sen içimdeki en güzel umutlarla, inançlarla süslenmiştin, çünkü ben senin asla benden ayrılabileceğine inanmamıştım.. Hani kovsanda kapından gitmezdim, gidemezdim ama ne oldu bilmiyorum ellerimle sen diye birden bir hüzün’ü tuttuğumu hissettim, sol elime baktım büyük bir aşk ve kokun sinmişti, oysa kollarım nasıl olurda hüznü kucaklamıştı.. Olamazdı, olmamalıydı, böyle olmaması gerekirdi...

Şimdilerde ise eski bir resmin var duvarımda, her gece öperek yatıyorum... Ara sıra çerçeveyi koynuma alıp yatıyorum. Düşünüyorum.. Geceler her zamankinden daha karanlık ve daha soğuk... Resminde olmasa hiç dayanamazdım herhalde, o olmadan karsı duramazdım belki de acılara...

Bazen bakıyorum da kendime erken mi isyan ediyorum diye... Ama ne yapayım gecen bunca ay sensizlikle ne çektiğimi bir ben bir de her gece gözyaşıma şahit olan melekler bilir... Kaç kere sabaha adını sayıklayarak uyandım tahmin bile edemezsin? Kaç gece uykusuz kaldım? Seni düşünerek kaç kadeh içtim... Kaç çaresiz çığlık attım, kaç kez yalvardım... Kaç? Kaç?
Belki dönersin diye seni umutla bekledim hep..

Ama dönmedin.. Dönmeyecektin.. Dönemeyecektin..
Ve belki de bana bir daha aşkım demeyecektin...
Belki bana bir daha asla sarılmayacaktın...
Yolda karşılaşsak iki yabancı gibi yanımdan geçecektin...
Çünkü benim değil, başkalarınındın.
Başka yüreklerin umuduydun...
Başka yangınların közüydün...
Ah gönlüm
Ah aşkım
Duy beni bitanem...
Aşk yalan derler ya ona inandım ama ne olur ayrılıkta yalan olsun gittiğin yerlerden dönülsün...!!!

Uğur TAŞTEMUR