Aşkın telvesini fincandan...

Kollarım tutmuyor artık, Aşk benim en büyük yorgunluğum olmuşta, haberim yokmuş. Bir büyük ağırlığı bir yerden alıp başka bir yere bıraktıktan sonra parmakların sızlar, bir süre kan çekilir ellerinden  kollarına kadar, işte bu aşktan yorulmuş bir ruhun kendini içine çekişine benzer. Sonra kahve dibinde kalan telve gibi yaşanmış hatıraların her hali ortaya çıkıveririr. Ne kadar temizse sevdan o kadar berrak görünür kahvenin fincanı ama yok eğer içine etmişssen bir sevdanın, bulamaç olmuştur telve karma karışık. Yıkamak gerekir. Aşkın telvesini fincandan ve sular kuruduktan sonra kırk yıl beklemek gerekir sevdanın hatırı çıksın diye. yoksa İnsan gönlüne aşk zor girer bir daha. İster ağla ister sızla işte bir aşk böyle oluyor iki gönül arasındave bütün gönül yorgunlukları yıkanmadıkça durulanmıyor ve yeni sevdalar için hep biraz daha beklemek gerekiyor...