Aşksız olmaz mı??

Şeker kız kendi'nin sapsarı saçları ve kocaman mavi gözleri beni kendisine hayran bırakmaya yetmişti. Henüz okuma bilmiyordum. Resimlerine bakar, defalarca yazılarını anneme okuturdum. Kafama iyice yer ettikten sonra arkadaşları toplar hemen rolleri dağıtırdım. Başlardık kitaptaki, bence büyük olan aşkı oynamaya. Pembe, büyülü, güzel bir dünya bizi bekliyordu. O kadar emindik ki, bir an önce büyümek için can atıyorduk.

Hiç kimse dünyanın aslında öyle olmadığını bize söylemedi. Saygı denen şeyin aslında çoktan yok olduğunu, sevginin ise bu kadar can acıttığını bilmiyorduk.
Son günlerde ise hep aynı şeyleri dinliyorum. '' Bir tanış bakalım belki seversin.'' '' Bir daha çık belki seversin.'' '' Olsun olsun ileride seversin.''.....

Sevgi bu kadar zorlama, bu kadar ısmarlama olabilir mi? Hadi diyelim ki, sevgi olur. Peki aşk olabilir mi? Zorla insan aşık olur mu? Bence olmaz. Olmamalı zaten. Gözün gözüne değmeden, görünce kalbin kıpırdamadan durabiliyorsan bu aşk mıdır?

İnsanlar neden her konuda olduğu gibi bu konuda da kendilerini kandırıyorlar. Gerçekler bu kadar mı zor ? İleride sevmek nasıl oluyor? Bu bir eşyamı ki, güzel diye alıp bir kenara koyalım. Hani belki ileride kullanırız der gibi. Bu ömür bize kaç defa verilecek ki, böyle heba etmemiz isteniyor bizden?

Aşk ısmarlanarak sonradan olmaz. Hele hayat aşksız hiç olmaz. Bunlar sadece o büyüyü bulamayan insanların uydurdukları masallar kendilerinin bile inanmadığı...

Aşksız olmaz...