Aşkta mesafeler

Tesadüfen bir tanışma. Sadece sesini duyduğun bir insan. "Nasıl sever insan görmediğini" diyor anlattığın insanlar. Ağzından çıkan kelimeler heyecanla "Seviyorsun işte. Nasıl olduğunu anlamıyorsun bile. Koşulsuz güvenip seviyorsun". Ama sürekli içinde bir soru "Gerçekten Seviyor musun?". Bu soruyu kendime defalarca sordum. Gecenin 2’sinde telefon çaldığı zaman heyecanla birazda telaşla uyanıyorsun. Ama telefonun diğer ucunda onun sesini duyduğun zaman saatin kaç olduğu, uykusuz kalıp gün boyu gözler şiş bir şekilde dolaşmayı ve buna benzer her şeyi kabulleniyorsun. Çünkü sesi huzur veriyor mutlu ediyor. Sanki dünyada sadece sen ve o varmış gibi geliyor. Sonra başlıyor saatler süren o güzel sohbet. Doyum olmuyor uyumak gelmiyor içinden. Kalbi öyle hızlı atıyor ki her " Yavrum Benim" diye sevişinde. Zaman dursun sadece o an yaşansın istiyorsun…

Zaman geliyor bitiyor her şey. Bırakıp gidiyorsun sen onu o seni… Diyor ki sana "Görmeden dokunmadan sevgi olur mu?" Sevmek sadece bu muydu? Aşkın arasına mesafeler girebilir miydi? Hala aşk mı diyorsun içinden. Yoksa içinde bulunduğun boşluğumu tamamlıyor. Ne arkadaşların ne dostların onun yokluğunu dolduramıyor. Delice bağlanmışsın kopamıyorsun. Ama anlıyorsun ki o kadar fazla değer vermişsin ki... Anlayamamış seni, bilememiş sevgini. Kırgınlığı, üzüntüyü ve siniri aynı anda yaşıyorsun. Adını duymak istemiyorsun ne de ondan bir söz… Farkediyorsun sonra ondan bahsetmeye herkesten önce sen başlıyorsun. Aşk işte diyorsun yüzündeki gülümsemeyle…

Aşkın tam olarak tanımı var mı? Sanal ya da reel aşk aşktır. Kalbin çarpıyorsa, onun için seviniyor ve üzülüyorsan, varlığı sana mutluluk veriyorsa o zaman kimin nerde olduğunun ne önemi var. Gün gelir birleşir zaten o eller.

"O" gitti… Hem kalbimden hem hayatımdan… Gitti kalbim geldiği gibi…