Korkak olma!

Seni seviyorum demeyi isteyip de hiç korktuğun oldu mu?
Dilinin ucuna gelip yuttuğun,
Eski aşk hesaplarının faturasını yeni birinin önüne koyduğun,
Ona açmak yerine gönlünü, şarkılara, şiirlere döktüğün oldu mu?
Yüreğinin kelepçesini kırabildin, kendine verdiğin cezaları silebildin mi?
Kullanılmışlığını, kandırılmışlığını, aldatılmışlığını unutmayı başarıp
Ömrüne gerçekten yeni bir safya açabildin mi?
Oysa "her aşk yeni bir aşk, her sevgili yeni bir insandır;
Daha önce yaşanmamış, tadılmamış yeni bir masaldır" deyip, kendini inandırabilsen
Bir kez daha gözünü yumup, nefesini tutup vargücünle ateş çemberinden geçebilsen,
Ah, o cesareti bir bulabilsen.
Yalnız gecelerin dipsiz kuyusundan küçük bir kanat çırpışıyla kurtulup,
Sevgili’nin koynundaki has bahçelere konabilsen.
Zaten yüreğinin kanatlarını sakladığın yerden çıkartıp bir kere havalanabilsen,
Hatırlayacaksın o güzel günleri.
Hani bir zamanlar hayatı sevdiğin, gözlerinle ışık saçtığın, dertlerin anasını sattığın,
Yani soluk alıp vermekten öte gerçekten yaşadığın günleri.
Sonu hüsrandı, kötüydü diyorsan,
Hiç taze çiçek alma o zaman köşedeki çingeneden, yakında solup gidecek nasılsa
Heyecanla başlama yeni bir romana sakın; ama üçyüz ama beşyüz sayfa, bitecek sonunda.
Hatta trafiğe filan da çıkma, olur ya çarpıverir bir araba.
Daha iyisi, yazları bir mağraya kapat kendini ki kış geldiğini anlama.
En güzeli canım, sen hiç yaşama.
Yaşam korku nedir bilmeyen tarifsiz bir güç tarafından sunuldu bize
Bu kadar korkarak bari onu da utandırma!