ATEŞ CAN VERİR...

Ateşin cama değmesi can vermesidir aslında

Şeklini, ateşi yakanla yanan birlikte belirler

Ne kadar yanarsan o kadar sertleşir,

Sertleştiğin kadar uzun olur yaşaman.

Her yürek yanar;

Kimisi birinci derece

Kimisi katran yanığıyla ölçüsüz

Sertleştikçe acı duymaz sanılmasın

Cam da kırılır kaya da…

Kimileri kırmamaya özenir

Kimileri de kırdıkça büyüdüm sanır

İnsanın yüreğinin kelimeleri gözyaşı…

Hayat ateş, cam insandan

Bazen ateşle cam şahesere dönüşür

Bazen de ortalık kapkara toz duman…

Şaheserde kırılır özensizlikten

Toz duman olmuş da acı çeker sınırsız

Ateşin cama değmesi can vermesidir

Kimi yandıkça kaybeder tüm inançlarını

Kimileri de yeniden-yeniden yanmak ister

Bilir ki yanmak hep yeniden şekillenmektir.