Atom, doğa ve biz

20 Sene geçti, (Çernobil) hala izleriyle acılarıyla karşımızda. Japonya da unutmadı bu acıları. Gün ışığına çıkmamış, ne acılar var bilmediğimiz. Bu aynanın arka yüzü.

Enerji, kullandığımız Prizin arkasından gelmiyor. Senelerce kömür enerji santralleri doğaya açtığı yaralar ve maliyet ortada. Şu anda en temiz en ucuz enerji Atom santralleri. Onunda ömrü 30 bilemedin 40 sene. Bu hızla gittiği taktirde URAN da tükenmek üzere. Tıpkı Petrolde olduğu gibi. Atıkların sorunu ayrı bir öykü; Türkiye'de bu enerjiden faydalanmak istiyor, çok akıllıca bir iş, günlük yaşadığımız müddetçe, ya ileriye dönük?

Bizler Fabrika atıklarımızla baş edemiyoruz. Caydırıcı çareler daha yeni ele alındı. Aspestli günleri çabuk unuttuk. Ömrü 30 seneye dayanan bir enerji bize bir fayda sağlar mı o da ayrı bir düşünce. Çölün ortasında benzini bitmiş bir araba.

Klima, yer küresinin ısınması bizi bekleyen felaketler! Avrupanin kara kara düşündügü, meclislerin de çare aradığı bir ortamda bizim ne yaptığımızı merak ediyorum ?

Gündem o kadar dolu ki deprem arada bir hatırladığımız konu. Konuşulan hasar, can kaybı , almamız gereken önlemler... Lütfen bana bir kişi son depremdeki mali kayıpları değil de insan kayıplarımızı açıklasın. Ömür boyu kendini yetiştiren, meslek sahibi olmuş öğretmen, doktor, mühendis, edebiyatçı, esnaf, zanaatkar, tüccar... daha aklıma gelmiyen bir o kadar değer. Bu kayıplar bir insan ömrü kadar zamanda yetişiyor. Hiç bu kayıplar hakkın da elimizde bir döküman var mi? Varsa niye açıklanmıyor? Biz de kaybolan eksiklerimizi tamamlıyalım. Yıkılan bina yol gene yapılır. Ya diğeri bilmediğimiz kaybolan eksikler? Beklenen depremde bu kayıpların 100 binleri bulacağından bahs ediliyor.

İyi bir düsünür, lider, eğitmen ve daha çok kıymetli bir çok değer bazen bir kaç asırda yetişiyor. Elimiz de var olan bu değerleri biliyor muyuz? Biliyorsak kaybolacak bu değerleri yerine tekrar koyabilecek miyiz? Depremde beni en çok korkutan bu. Saygılarla.