Avlan, avını yakala tut ve yut=işte evlilik.

Nişanlılık ya da flört süreçlerinde;
takım elbiseler, jilet kaydı traşlar, losyonlar, iğne kaydı ütülü pantalonlar, zarif sözler, kırmızı güller, kuaför çıkışlı röfleli saçlar, bugidesiz başlar! Kaçıksız çoraplar, ter kokmayan kazaklar...

Hiç olunmadığı kadar kendimizin bile bilmediği mizahi dokunuşlar ve espirilere ne oluyor, bir sabun köpüğünün baloncukları gibi evliliğe dokunduğu an yok oluveriyor.

Bir imza ile KATLİAM başlıyor sanki. Kabalaşıyor muyuz nedir?

Çantada keklik, nasılsa benim artık benim...

Pijamaları çekip önümüze patlamış mısırları çektiğimiz an ile tanışılan ilk romantik akşamları yan yana koymak var şimdi.

Yok yok bu ikisi arasında komik bir fark var, insanoğlunun doğasında olan bir süreç bu galiba.

AVLAN AVNI YAKALA TUT VE YUT...

Mısır yeme seansları da yutma devreleri oluyor galiba.

Avalanana kadar pusuda olunan devrelerdeki pençeler, o nazik gülüşler romantizm ötesi dokunuşlar ve gülümseyişler oluyor zannediyorum.

Aşkıııııııııııııım, seni çok özledim= Ulen bir evlenirsek var ya gör bak çoraplarımı nasıl sağa sola atıverecem.

Sevgilim sensiz dakikalar yıl gibi=Ah ah, beni beklettiğin bu işkencelerin her saniyesini arkadaşlarla hafta sonu kaçamaklarında nasıl da ödeteceğim sana dur hele dur, hamle sırası bana da gelecek elbet.

Seni çok seviyorum= Ana/baba olmamızın baharı geçmeden bi çocuk sahibi olalım bari!

Soldaki cümleleri sarfederken sağdakileri demek isteriz sanki.

Komik ama gerçek değil mi?

Flörtlerdeki hal-i vaziyetlerimiz ile evlendikten sonra gelinen evreler arasındaki bu aniden alınan mesafelerin başkaca bir açıklaması varsa buyrun!

PAZARTESİYE evlilik düşmanlığı ile başladık hayırlar ola...

Güzellikler sizinle olsun.