Az okunmanın sırları…

Yüzlerce yazı, binlerce şiir dolanıyor bir sürü sitelerde, internette… Az okunanı, çok okunanı, en çok yorum alanı, en en çok mail alanı, en en en çok tıklananı vesaire gibi de kategoriler oluyor doğal olarak…

Günün şiiri, günün yazısı gibi seçkiler de yapılıyor bazılarında.

Efendim, bazı şiirlerimi önce bir şiir sitesinde, sonra onun bunun daveti üzerine başka sitelerde yayınlamaya başladığım ilk günlerde acayip bir keyif aldım, bir çok kişi tarafından okundu, muhteşem yorumlar aldım, aman pek bir havalandım mutluluktan!...

İtiraf edeyim ki kendimi de matah bir şey sanmaya başlamıştım ki acı gerçekle şırak diye karşılaştım!

Soru sormaya başlamıştı yorum yazanlar, “Ben size yorum yazıyorum, siz niye bana yazmıyorsunuz?” diye… “Size on puan verdim, eh artık sıra sizde…” içerikli mailler almaya başlamam da aynı döneme rast gelmiştir…

İyi de, etkilenmemek adına şiir okumam ki ben!

Yorumlara teşekkür etmek yalakalık gibi gelir, yorumlara cevap yazmak ise mükerrerlik!...

Gruplaşmaları da sevmem, grup içinden biri birine gıcıktır, ister ki hep birlikte yüklenilsin o kişiye.

Yok, gelemem ben böyle şeylere…

Birileri öne çıkmıştır, birilerinin de canı bu işe fena halde sıkılmıştır, hop bir mail trafiği başlar, sakın tıklama onu…

Aaa, yavaş yavaş bir de şunu fark ettim ki, editörlerin havarileri var…

Ay ayol şiir bir duygu, bir duruş, kibar bir algılayış değil midir, naifliği olması gerekmez midir, hiç bağdaşır mı ucuz hesaplarla böyle?

Yok o ne yapmış, yok bu ne yazmış, aman reytingi neymiş, benimkinden yüksek miymiş, yok anacım bu işler beni bozar!

Bir şiirime bir arkadaş yorum olarak şiirimden alınan konu ve kelimeler dahilinde şiir yazdı, itiraf etmek gerekir ki pek de bir şeye benzememişti ama o da ne? O yorum şiiri ayrıca eklemiş siteye, en güzel şiirler bölümüne de alınmış mı şiiri, benimki kuzu kuzu oturuyor yerinde… Hı hı bildiniz, editörün yeğeniymiş bu hanım kızımız meğerse…

Efendim, ilk başlarda çok okunmanın nedeni de “Hım, yeni biri gelmiş, dur bakalım şiirleri güzel miymiş, başarımı gölgeler mi, editörün yakını mıdır yoksa” durumlarıymış meğerse…

Bir de, yorum yazayım ki, kendi reytingimi arttırayım…

Bizim gruba çeker miyiz acaba, bir kişi bir kişidir, sonuçta…

Sonra sonra “Aman bırak ay, kaknem şey, ne etliye karışır ne sütlüye!... Ne sanıyorsa artık kendini, pespaye!” durumları ortaya çıkar…

Bir de birileriyle sürtüşmüyorsanız, birilerine laf atmıyor, göz önündeki kişilere bulaşmıyorsanız, ki bu da bir taktikmiş meğerse, alın işte size az okunmanın altın sırları elinizde…

Sevgilerimle…

Gülgün Karaoğlu
Haziran,23/08