Babalar günü

Bilirsiniz ben şablon konulara fazla takılmıyorum. Daha farklı ve seyrek yazılar hoşuma gidiyor. Ancak bir baba olarak bugünü yazmadan geçiremeyeceğim.
Bu duyguyu sekiz sene önce bir mart akşamı tatmıştım. İnanın çok güzeldi. İlk kızım balık burcu olmasından sanırım, öylesine iyi huylu, uslu ve kendine yeten bir kızdı ki, nazar deyecek diye korkuyorduk. Altı sene sonra ikinci kızımız aralık akşamı aramıza katıldı. İkincisi ilkine nazaran daha hareketli, yaramaz ve karıştırıcı idi. İki kızımda bana babalık duygusunu doyasıya yaşatıyorlar. Çok güzel duygu.
Ama ne var ki herşeyin bir karşılığı var. Evlat sevgisi, kendinizden birşeyleri vermenizi gerektiriyor. Hem de fazlasıyla. Bir süre özel zevklerinizden uzaklaşıyorsunuz, eşinizle tartışa biliyorsunuz, tatillerinizi bile onlara odaklıyorsunuz. Ev yaşantısı onlara göre ayarlanıyor. Ta ki büyüyene kadar. O vakit de sizin yaşınız ilerlemiş oluyor. Sağlık ve afiyetiniz yerinde ise sorun yok. Hayata devam.

Kızlarıma ne kadar kızsamda, onlarsız bir hayat yavan olur herhalde. Doğanın kanunu bu, evlat sevgisi bu kadar yoğun olmasa kimse bu sıkıntılara katlanıp çocuk yetiştirmez. Bir doktorun dediği gibi çocuk yetiştirmek, mermerde çiçek yetiştirmeye benzer.

Bütün babaların gününü kutluyorum