Bacağımdaki kene

Dün gece, ufak yollu bir gittim-geldim dersem hiç de abartmış olmam, diğer boyuta. Siz de olsanız, gecenin bir yarısı, gözlerinizden uyku akarken, yarı uyur, yarı uyanık bir şekilde bacağınızdaki keneyi gördüğünüzde çok farklı olmazdınız emin olunuz.

Vakit gece yarısına yaklaşıyordu. Okunacak, yazılıp-çizilecek saatleri tüketmiş, uykuyla mücadale sath-ı mailine girmiştim. Kanallardan birinde, Cem Yılmaz'ın olaylı filmi "Hokkabaz" gösterilmekteydi. Gittikçe ağırlaşan göz kapaklarıma kaldıraç etkisi yaratan tek dış etken bu filmdi. Zira sansasyonel filmlere gitmeme alışkanlığımı bu filmde de uygulamış ve sinemada seyretmemiştim.

Reklam arasında hafif bir şekerleme yapmışım. Gözlerimi yeniden açtığımda güç bela, filmin tekrar başladığını gördüm ama gördüğüm tek şey bu değildi maalesef.

Sağ bacağımın dış yan kısmında, diz kapağımın hemen alt seviyesine gelen bölgede siyah bir şey vardı. Ve bu şey keneydi. Lanet iğnesini tenime saplamış, kanımı emmekle meşguldü.

Biraz önceye kadar göz kapaklarımı kaldırmakta zorlanan ben, şimdi gözlerimi tır tekeri gibi açmış, kalbim Okay Temiz ritimleri gibi atmaya, alnımdan aşağıya terler, Manavgat şelalesine nispet edercesine çağıldamaya başlamıştı.

O birkaç saniye içinde aklımdan, bu şerefsizin acaba, Kırım'lı ya da Kongo'lu olabileceği ihtimalleri geçti. Eğer öyleyseydi birkaç güne kalmaz, Milliyet Blog, bir başsağlığı mesajı da benim için yazardı herhalde: "<ı>Eski tüfek yazarlarımızdan Aydın Sevinç, kene ısırması sonucu yaşamını yitirmiştir. Üstelik daha birkaç gün önce yollardaki İngilizleri yazdığı yazısında, bu kene ve kuş gribi hikayelerini küçümsemişti. Kenelerin intikamı acı oldu. Başımız sağolsun" şeklinde.

Yahu kardeşim, ben kötü bir şey yazmadım vallahi. Tamam bu kuş gribi, küresel ısınma ve Kırım-Kongo'lu keneler meseleleri de önemli ama asıl şu trafik sorunumuza bir el atsak babında, hesapta sosyal içerikli, kara mizah örneği bir yazıydı benimkisi. İnanmayan açsın, pardon tıklasın okusun. Nerden bilebilirim ki ben, kenelerin bu yazıya içerleyip, dünya keneleri birleşin, nidalarıyla iki gün sonra benden intikam alacaklarını.

Neyse, bu duygu ve düşüncelerle, hafiften de can derdine düşmüş olmanın verdiği bir üç buçuk atma durumuyla, bilinçli bir vatandaş olarak; keneyi, bacağımdan söküp almak gibi bir gaflete düşmedim. En yakın sağlık merkezine gidip, orada çıkarttırmak gerekiyordu malum.

Bu şerefsizlerde bir iğne varmış kardeşim, müteahhit firmaların, bilmem kaç katlı gökdelenleri yaparken yere çaktıkları temel kazıklarını, toprağın böğrüne saplayan o garip ve eril aletten beter vallahi. Burgulu ve ucu hafif eğri cinsinden. Çekip kopardın mı hadi geçmiş olsun, daha doğrusu Allah rahmet eylesin.

Tam, diğer odada uyumakta olan eşime seslenecektim ki sanıyorum biraz daha yakından bakarken gayriihtiyari olarak, bu vatandaşın, normalde sekiz tane olması gereken bacaklarının, Allah için bir tanesinin bile mevcutlu bulunmadığını farkettim.
Yoksa benim yazının hıncını alamamış da iğnesinin yanında bacaklarını da mı sokmuştu bacağıma? "Yok artık" dedim, kendi kendime ve yaklaşabildiğim kadar, bacaksız hayvana yaklaşmaya çalıştım. Tabi bu arada tam eğilebilmeme engel olan, ve son zamanlarda yarı çapını bir hayli arttıran göbeğime de en halisinden bir hal-hatır sordum doğal olarak.

İyice yaklaşıp, dikkatlice baktığımda bir de ne göreyim? Bu hayvan kene değil. Hayvan da değil daha doğrusu. Yatmadan önce, bu koltukta karpuz yiyen bizim oğlanın, düşürdüğü bir karpuz çekirdeği. Karpuz çekirdeğini itina ile ve bir keneyi tutar gibi, -nasıl tutulur onu da bilmiyorum gerçi ama içgüdüsel bir durum galiba- tuttum ve elimde uzun uzun inceledim.

Derin bir nefes almıştım. Odasında mışıl mışıl uyumakta olan oğlumu, gidip alnının ortasından şap diye öpsem mi, yoksa poposuna, helalinden iki tane şaplak mı atsam karar veremedim.

Sonra düşündüm, İzmir'in Karşıyaka'sında, ta beşinci kattaki evinde, kenenin ne işi var kardeşim? Haydi geçmiş olsun.