Balbay'dan mektup var...

“Sevgili Kadıköy’lü kardeşlerim, can dostlarım; 

Bu satırları yazarken, tepemizden seyrek geçen martılardan birinin kanadına tutunsam… Onunla Kadıköy’e uçsam… Aranıza konsam… Hepinize sarılsam diyorum… Elbet bir gün buluşacağız… Bu aşk böyle yarım kalmayacak… 

Kardeşlerim: 

…Şu anda ülkemiz, daha suçlu olup olmadığı belli olmayan insanların, yurtsever aydınların kaç yıl tutuklu kalması gerektiğini tartışıyor… Sadece bu durum bile demokrasimizin ileri mi yoksa geri mi olduğunu göstermeye yeter. 

Yurtsever, Atatürkçü, Cumhuriyetçi, Kadıköy’lü kardeşlerim, Türkiye 1990’lı yıllarda art arda aydın kıyımları yaşadı ancak baktılar ki, Atatürkçü aydınlar öldürmekle ölmüyor. Ruhları, toplumdaki varlıkları yaşamaya devam ediyor. Ne yapmalı, bu aydınları nasıl etkisiz kılmalı diye düşündüler. Dediler ki; bedenlerini hapsedelim, böylece ruhlarını öldürmüş oluruz. Şimdi bunu deniyorlar. Ancak başaramayacaklar. Gerçek aydının ruhu iki parçadır; bir yanı toplumla birlikte, bir yanı da bedenindedir. 

Yol arkadaşların; 

Bu mücadele, Mustafa Kemal’in değerlerini 21. yüzyıla taşıma mücadelesidir. 

Başta Kadıköy Belediyesi olmak üzere, bu etkinliği düzenleyen, omuz veren, katılan herkese teşekkür ediyorum, sarılıyorum… 

…Yurtseverlik duygunuz ve cumhuriyet mücadeleniz önünde saygıyla eğiliyorum. 

Mustafa Balbay’ınız…” 

… 

2. Ergenekon davasından 676 gündür tutuklu olan Mustafa Balbay’ın son kitabı “Zulümhane”, Caddebostan Kültür Merkezi’nde sanatçı ve yazar dostlarının imzalarıyla yeniden okurlarıyla buluştu. 

Balbay’ın Silivri’den göndermiş olduğu mektup tiyatro sanatçısı Yıldız Kenter tarafından okunurken bir çok kişi gözyaşlarını tutamadı. 

Mustafa Balbay ve diğer yurtseverlerin Silivri’de daha ne kadar kalacakları henüz belirsiz. İlginç olan bir başka nokta ise; devletin hemen hemen tüm kademelerinin “var” diyemediği bir örgütün gerçekleşmeyen darbelerinden sorumlu olarak olarak yargılanmaları. 

Ne diyelim? Hizbullah’ın eli kanlı katillerine uygulanan adalet gün gelir Silivri’deki yurtseverlere de uygulanır. 

Nâzım’ı saygıyla anarak bitirelim; 

Bugün pazar...
Bugün, beni ilk defa
Güneşe çıkardılar.
Ve ben, ömrümde ilk defa
Gökyüzünün
Bu kadar benden uzak,
Bu kadar mavi,
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,
Kımıldamadan durdum
Sonra, saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda;
Ne düşmek dalgalara,
Bu anda;
Ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak,
Güneş ve
Ben...
Bahtiyarım…  

Nazım Hikmet Ran