Bartın'da "kardeşlik", davullu, zurnalı perçimlendi.

On bini Türk, gerisi Alman nüfuslu Lünen Şehri Belediyesi, Bartın Belediyesi ile kardeşliğe ilk adımı, Bartın’da birlikte attılar. Almanya’dan gelen heyet, kardeşlik için kolları sıvayarak onları ağırladı ve unutulmaz hatıralarla Almanya’ya uğurladı.

Geçtiğimiz yaz; Lünen kentine giden Bartın Belediyecileri, yapılan festivalde, Bartın’ı orada temsil ederlerken, bu kardeşliğin tohumlarını, daha o zamandan atmışlardı.

Bu defa, Bartın’a gelen Alman Belediyeciler “ Formalite tamam. Dostluğa ve kardeşliğe bir adım kaldı.” diyerek Vali İsa Küçük ve Belediye Başkanını ziyaret ettiler.

Daha önce de bu dostluğun temeli, yaz festivalinde Bartın Belediye Başkan Yardımcısı Taner Çetin tarafından uzatılan deftere şu şekilde yazılmıştı “ Sizleri seviyoruz. Kardeş olalım” demesiyle başlamıştı her şey.

Bartın Valisi İsa Küçük konuşmasında “ İki ülke arasındaki kardeşlik ve dayanışma, 2 nci Dünya savaşından sonra da gelişerek devam etti. Bu gün baktığımızda binlerce Türk’ün bu ülkede ekmeğini kazandığını görüyoruz.” Dedi.

Bartın Belediye Başkanı Akın’ın verdiği yemekte de Vali Küçük “ Türkiye 2013 yılında AB’ye üye olacak. Ayrıca AB’ nin yükü değil, lokomotifi olacak” dedi.

Kitap fuarını da gezen Lünen’ liler, Boğaz’dan başlayarak şehrin iskelesi olan Yalıya kadar ırmakta, sazlı, sözlü, göbekli gırnatalı üç boyutlu eğlenceye battılar. Türk usulü bahşiş nasıl verilir, nurnacıya para nasıl takılır? Ufak kağıt paralar nasıl saçılır, bir bir tatbiki olarak gösterildi. Ve bu vesileyle de unutulmaz bir gün yaşandı. Ve “ Bu kadar mükemmel karşılanıp ağırlanacağımızı ve ilgi gösterileceğini önceden tahmin edemezdik. Bu vesile ile Türk misafirperverliğini de bu kardeş şehir namzedi Bartın’da gördük. Sizleri de Lünen’e bekliyoruz dediler.

Lünen Şehri Belediye mensubu misafirler, ayrıca Safranbolu ve Amasra’yı da gezerek hayranlıklarını dile getirdiler. Bartın Irmağını boydan boya motorla geçen Alman heyeti, davullu, zurnalı, göbekli bir gün yaşayarak kardeşliği perçimlediler.

60 -70 yıl öncesinin gönül işlerinin mimarları, Bartınlı kızlardı. Her kız, ut çalmasını bilirdi. Hepsi şair ruhluydu. Evlerinin cumbalarından, lâf atarak türkü söylerlerdi. Kendilerini göstermezlerdi. Sokaktan geçenler, birden isimlerinin söylendiğini duyunca, irkilirlerdi. Kızlar, sokaktan geçen kimseye, "Türkü yakıyorlardır" Buna " Mani atma" deniyor Bartın'da.

Ama gönül isterdi ki, Alman misafirlerine, Bartın'ın eski, fakat dillere destan "Lâf atma" günlerinden birinin yaşatılmasydı. Türkülerimizle birlikte, sokaktan geçen tanımadıkları kimseye ut çalarak, söyleyerek mani düzen kızlarımızın şair ruhlarını yansıtsaydık, temsili olaraktan. Ne iiyi olurdu. Hemen not alırlardı " Bartında, sokaklarda bile aşka geçit var!" diyerekten. Hangi millet, "medeni" imiş, çaktırmadan böylelikle belli etmiş, belleklerine kazımış olurduk.

Ey gidi eski günler hey! Artık ne Kavşak Suları, ne de mavşak suları kaldı. Çeşmebaşı aşk muhabbetleri mazide kaldı. Yalnız, o günlerden kalma taşlara aşk kokusu çeşmebaşı taşlarına sinmiş olarak kaldı. Analar akıllandı. Kızlarını çeşmelere, meşmelere yollamıyorlar artık. Her şey bitti, kala kala bizler kaldık.

Sayın Başkan Akın, Bartın' lı. Âdetlerimizi de bilmesine, bilir. Bir gurup Alman misafiri Kırtepeye çıkarsaydı, maniler atılsaydı , mini bir şölen yaşatsaydı misafirlere olmaz mıydı? Olurdu elbet. Ama bir dahaki seferlere muhakkak. Not almıştır şimdi. Unutursa, Sevgi Hanımları hatırlatır elbet kendisine.

Kızlar Alman için ne mi derlerdi? "A benim Alman Hans'ım / Bullarda gezme, nemelâzım / Sana Pembe' yi alıvarcaz / Ne deyon selvi-nâzım / Sen armut yirmisiy? / Alamanya'da bir misiy? / Pembe'yi beğenmezsen / Hatce'ye gadunum der misiy? Neden olmasın. Sayın Başkan bir düşünsün hele! Bir "nostalji" yaşanırdı, fena mı?

Ört ki, ölem!