Bedelsiz ilişkiler

İnsan, yaşadığı çevrenin ürünüdür, kültürüdür.

Tv'lerde, sokakta, şurda burda her yerde değerleri değersizleştiren insan diyaloglarını görünce, duyunca

bilgisizliğin ne menem kötülüklere gebe olduğuna şahit olmamak işten bile değil.

Oysa, vasıflı duyguların temelinde dünyaya sunduklarımız arasında sahici bir bağ vardır.

Yaşamı yaşayabilmekle yaşamı yaşayamamak arasında bir zar atımlık kadar fark vardır.

Yaşamaya değer dediğimiz yaşama heveslerimizin özünde duygularla örülü engeller sıralıdır.

Ki, bedeli ödenmemiş kiralık hayatlar kuruntuluyoruz kendimize.

Çünkü, bedeli ağırdır, özverili ve nitelikli ilişkiler sarmalının.

Çünkü, kendimizi anladığımız sürece bir başkasını anlamanın hazzını yudumlarız.

Çünkü, duygularımıza galebe geldiğimiz güçte, insanla insan arasındaki kör sağır ikircikleri sonlandırabiliriz.

İnanarak sevmenin bedeli, aldatılmaktır.

Oyunsuz değer paylaşmalarının bedeli yüz üstü bırakılmaktır.

Bilerek ve isteyerek iş yapmanın yansıması kıskançlığa dayalı tacizdir.

Karşılıksız iyiliğin bedeli, hiçbir iyilik cezasız kalmazdır.

Hep sevdiğiniz daima kolladığınız yarenleriniz, hep cezalandırıldığınız hep hor görüldüğünüz arkadaşlarınızdır.

Aşki olana yöneldim dedikleriniz aşken sizi paspas niyetine heba edenlerdir.

Çünkü, anlamlı olmakla,

Yunusça bakmakla,

Dağlarca gibi çocuksularla,

Attila İlhan gibi yeri geldiğince yok saydıklarımızla,

Diyojen gibi şamdanla aradığımız adamlarla,

Kör kütük aşık olduklarımızla,

Şairin dizelerindeki,

"Seven, sevilenin boy aynasında"

Türlü çeşit abur cuburluğumuzla,

Tümlüğümüzle, onurumuzla, edebimizle, estetiğimizle

Sevdiklerimizdir, asıl bizleri kömkör edenlerdir.

Yaşam,

Kaybettikleriniz kazandıklarınızdır,

Diyebilmeli ki,

Dedirtmeli ki,

Kaybedenler, kaybettiklerine yansınlar...

Nitelikli sevmenin bedeli ağırdır.

Ve bedeli ödenmeden kazanılmış her sevgi

İki kere yanlıştır.