Beklemek

Beklemek... Birşeyleri birilerinden beklemek... Hep bekledik hayatımız boyunca, yılmadık, direndik kendimize bile bazen. Hep karşımızdaki kişinin konuşmasını bekledik, sevgi sözcüklerini karşı taraftan bekledik, telefon bekledik, yalnızlığı bekledik farkında olmadan, sıranın bize gelmesini bekledik, onu bekledik o aslında yanımızdaydı. Gurbette kaldık bekledik, o gurbette kaldı bekledik.

Her ne olursa olsun hayatta hiçbirşeyi çok fazla beklememeliyiz. İnsan ilişkilerinde, arkadaşlık ilişkilerinde, ast-üst ilişkilerinde, sevgi ilişkilerinde. Ne kadar güvenirsek güvenelim, seversek sevelim, özlersek özleyelim beklememeliyiz...

Herşeyi, herkesi özgür bırakmalıyız. Eğer özgür bırakırsak gerçekten güvenmiş olacağız. İnsanlar hakkımızda özgür düşünmeli ve ilişkilerimizde özgür olmalıyız. Serbest bıraktığımız insan özgürlüğün farklılığını yaşayıp tekrar bize geri dönüyorsa onu beklememiş olacağız. Onunla aramızda zaten bir güven varolmuş olacaktır. Serbest bırakılan kişi bize dönmüyorsa o hiç bizimle varolmamıştır, farklı dünyalardadır.

Beklemek hayal kırıklığını da doğurur. Güvendiğimizi sandığımız kişiden manevi anlamda beklediklerimiz bize ulaşmazsa büyük bir hüsran ve hayal kırıklığı yaşamamız kaçınılmazdır.

Zaman öyle güzel bir kavram ki mutluluk ya da acı getirmesi önemli değil zaman bizimle yaşandığı için güzel.

Neden herşeyi zamana bırakmıyoruz. Neden hep birşeylerin peşnden koşmak zorunda hissediyoruz kendimizi. Ya da birşeyleri beklemek. Zaman insana mutlaka mutluluk getirir, önemli olan onu görebilmek.

Pozitif düşünmek çok önemli. Pozitif düşünen insanların yüzlerinde hep bir tebessüm vardır. Pozitif düşünmeli, hayattan ve Tanrıdan hep iyi şeyler istemeliyiz. Mükafatını geç de olsa birgün alırız.

Negatif insanlar ise etraflarına olumsuz sinyaller gönderirler. Negatif insanlarla biraz vakit geçirmeye kalksanız, ister istemez onlar gibi olmaya başladığınızı görürsünüz çünkü bu bulaşıcıdır. Fazla beklemeyin, olumlu düşünün. Ben bunu çok yaşadım ve faydasını gördüm, size de tavsiye ederim.