Beklenen bir sarsıntının sağ omzumda yarattığı lodos

“Ölümün olduğu yerde hiçbir şey ciddi değildir” KAFKA

Otöbüs durağında hayatımı durdurmuş kendime gelicek olan anı bekliyordum, bütün düşlerim kalabalık geçiyorlardı hafıza yolumdan ve ben kendimi atıcak bir anlık boşluk bulamıyordum hayatın devam eden vagon’unda…Basmanenin genel eve yakın durağında olmamdan kaynaklanan erkeklerin gecen her kadına potansiyel hayat kadını gözüyle bakmalarını seyrediyordum kendi gözümün locasından…Hiçbir locadan amacını yitirmişlerin aciz oyunlarını seyredemezdiniz, beleşe girdiğim bu oyunun ruhuma dokunan acısı çok pahallıydı…Ve ben bedavaya seyrettiğim bu oyundan beni farkedip atıcak bir düş göstericisinin gelmesini diliyordum…Binlerce defa insanlara tiyatrolarda yer göstermiştim ve benim gösterdiğim yerde ağlayıp gülmüşlerdi çoğu zaman, belkide o gün onlara gösterdiğim yerden baktıkları oyun hayatlarında keskin değişiklikler yaratmıştı ve bunda benimde payımın olması onların sorumluluklarını paylaşmamı gerektirmedi hiç, daha doğrusu bu güne kadar hiç biri bana gelip hayatımı değiştiricek bir yere götürdün beni demedi…

Şimdi ben bu otobüs durağında beni kurtarıcak bir gösterici arıyordum hayatın içinden ve ona teşekkür etmek fırsatını yakalamak…Hatta otobüs şöförünün cinnet geçirip birden direksiyonunu durağa çevirmesi olasılık dahilleri içindeydi, belkide ölüm bu kadar yakındı palanlanan hayatlarını değiştirmek için bir dolu bekleşen insan için…İçin için ruhumun düş tansiyonu düşüyordu, algılarımın başı dönüyor, ellerim papatya açıyordu…Boynumun sağ tarafında omzuma birisinin sıkıca eliyle bastırdığını hissettim, döndüğümde bir çingenenin gözlerinden bakıyordum denize, on saniye kadar baktı ve eliyle beni sarsıp…

-“şiiiiiiiiiiii”

Sonra bir kere daha eliyle sarsıp,

-“şiiiiiiiiiii”dedi…

Sonra deniz manzaramı alıp gözlerimin ucundan arkasını dönüp giderken bir dolu –“şiiiiiiii” bıraktı…

Bu yazıyla okuyucu; senin algılarını çingenenin eliyle sarsıyorum şimdi…

-“şiiiiiiiiiiiii”

Tam kulağının arkasında hisset, bu senin umudununu kaybetmemenin nefesi olucak…

Hayatın tükendiğini hissettiğin anda kendine bir “-şiiiiiiii” ayırmayı unutma diye…