Belirsizlik

Bazen hayatın karşıma neler çıkaracağını kestirememekteyim. Herşey muhteşem, bu sefer tamam derken... Bir de bakmışım hiç yol kat etmemişim. Bunu görmek belki de yoruyor insanı. Şu an öyle bi durumun içindeyim ki ben bile neler olduğunu anlamıyorum. Ablamın bi sözünü çok sevmeye başladım. İnsanlar mutluluğun zirvesine kendi istekleriyle çıkarlar ve yine kendi istekleriyle bırakırlar kendilerini aşağıya. Bende aynen öyle yaptım işte. Çıkarken kimseye hiç birşey danışmadım, kimseyi dinlemedim. Şimdi de kendimi boşluğa fırlattım, tamamen kendi isteğimle...

Küçük kız, acı çekerken belli de edemiyor kimseye. Niye? Çünkü kimsenin verdiği ögütleri dinlemedi, sürekli başının dikine gidiverdi... Şu an kime dert yansın, kime ne söylesin... Hepsini kendi eliyle yaptı. O yüzden ruhumda açtığım bir yara var. Kapanması içinde zamana ihtiyacım var. Bu zamanda geçmiyor ki be arkadaş... Geçerken de parçalayıp da geçiyor resmen. Darmadağın oldum. Kendim ettim, kendim buldum. Yaşadıklarım sahi neydi?

Aşk mı? Sevgi mi? Yoksa benimkisi sadece bağımlılık mı olmuştu?
Ah... Bunun cevabını bir yanıtlayabilsem kendime. Ama şu konuda fikrim sabit yaptıklarımın hiç birinden de pişman değilim. O yaşım onu gerektiriyordu, öyle yapmak hoşuma gidiyordu... Şimdi de birikmişliğin ceremesini çekiyorum. Biliyorum bunu da atlatacağım. Ama seçtiğim yol biraz çetrefilli...