Ben değil, biz..

Ülkemizin gelir dağılımı dengesiz olduğu bilinen bir gerçeklerimizdendir.. Nüfusumuzun yarısından fazlası yoksulluk sınırı altında yaşamlarını sürdürmektedir.. Sosyal güvencelerden uzak, geleceklerimizden endişeli bir yaşam çizgimiz var ülke olarak..

Hiçbir insan böyle bir yaşamı haketmiyor.!
Ülke yönetim birimleri, bireylerin insanca yaşamasını sağlamaktır..Bu konunun tartışması olamaz.!
Her birey günlük ihtiyacını karşılamak üzere almış olduğu ekmekten devlete vergi ödediğine göre, demekki yetmiş milyon insan vergi mükellefidir demektir..Vergi mükellefi olan birey de devletinden "beni insanca yaşatmak zorundasın" istemini isteyebilmelidir..
Nezaman isteyebilecektir bu istemini.?
Bizler toplum bireyleri olarak, hala kaderciliğimize, muhafazakar yaşam biçimimize devam ettiğimiz sürece bu istem'in gerçekleşebileceğine inanmıyorum..
Artık uyanmamızın zamanı geldi ve geçiyor bile..

Önce kendimiz olarak hak arama biçimini öğrenmemiz gerekiyor..İnsan kendisine adil olmasını öğrendikten sonra, hak arama mekanizmasını de geliştirebilir..
Demek ki.. önce insan kendisine şunu sormalı.."ben bu ülkede neden, niçin ve nasıl yaşıyorum vede nasıl yaşamam gerekiyor?"..
Bu soruların cevaplarını kendinde bulduğun zaman, sen varsın demektir..varolan insan, varlığını ispatlaması için her konuda, ama her konuda karşı duruşunu gösterebilmelidir.. Birey olarak kendimizi sorgulamaya başladığımız anda, "ben" değil, "biz" diyebilmenin başlangıcı olmuştur demektir..
Biz...eşittir..hepimiz..
Yani,
Yönetenler, yönetilenler..
Zaten Demokrasının kavramı da, halkın kendi kendisini yönetmesi değilmidir.?
Sonuç olarak,
Yöneten de "önce insan".., yönetilende aynı şekilde " önce insan" ilkelerinde buluşulabilindikten sonra çözülemeyecek problem olamıyacağını düşünüyorum..

Saygılar..