Ben geldim

Yürüdüm yürüdüm çok yollardan geçtim ama inan çok büyüdüm..
Düşündüm düşündüm sebebini bulamadım neden neden neden çok üzüldüm?
Şimdi, aç kapını lütfen, çünkü ben geldim.
Çok üşüdüm, çok soğuk yerden geldim.
Bana biraz gülümser misin?
Kimseye sormadım, yolu kendim buldum geldim.
Simsiyahların içinden sana karbeyaz geldim
Beni biraz sever misin?
ben geldim!
Üstüm biraz tozlu, yolda çok düştüm geldim
Ellerim çizik üzgünüm, dikenliklerden geldim
Kalbim paramparça ama sana topladım geldim
Bir bilsen neler yazdım, hepsini yaktım geldim
Annemi bıraktım sana, kimsesiz geldim
Çocukluğumun söküklerini dikebilir misin?
İzin ver de oturayım lütfen, bacaklarımı çok yordum geldim
Kusura bakma üstüm ıslak, büyük yağmurlardan geldim
Anlatsam herşeyi, dinler misin?
Yanıma para almadım, beş kuruşsuz geldim
Yolda biraz acıktım ama sana, dayandım geldim
Hiç yokken hep olmak nedir, bilir misin?
Kendime devdim!devdim!devrildim geldim
Kardım, buzdum eridim, erittim geldim
Aşkı sırtıma aldım, taşıdım, evladım dedim
Açtım, soldum, sarardım geldim
Yandım, söndüm, kül oldum geldim
Ellerinle ellerime su dökebilir misin?
Yüzüme vurdu rüzgar yağmuru, daha çok dedim
Yağmur carptı kendini bana, "bu yetmez" dedim
Kırılmış kanatlarıma birkez dokunabilir misin?
Taştım, dağdım, kum oldum geldim
Camdım, kayaydım, tuz buz oldum geldim.
Beni tanrıya tekrar inandırabilir misin?
Bin kere öldüysem, bin kere dirildim geldim
Canımdan can, kan verdim ama adını yaşattım geldim
Yedi kat yerin dibinden beni duyabilir misin?
Kimse inanmadı sana, ben taptım geldim
Dönecek yerim kalmadı, herşeyi mahvettim geldim
Şimdi beni biraz sevebilir misin?
Ben geldim!
Cem Adrian

Bu parçanın sözleri üzerine kuruluydu sanki aşkı. Sevdiği adama aynı bu söylemle gitmişti kadın. " Kan emici bir vahşi olduğum bir gerçek ama bunu sana bi tek sana yapamam!!" demişti adam."Seni seviyorum" demişti."Yardım çığlıklarını duyuyorum!" demişti."Beraber yapacağız, birlikte harekete geçecek ve beraber başaracağız, sen ben değil biz varız!" demişti.

Belki de söylemleri doğruydu adamın. Fakat kan emici bir vahşi olduğunu kendi ağzıyla söylemişti ve bu özelliği üzerine biraz fazla yapışmış olsa gerek, bu özelliğini kadına da göstermekten imtina etmedi hiç bir zaman ve karşılığında da kadından anlayış bekledi. Kadın hep anlamaya çalıştı, dinlemey ve sabretmeye çalıştı olamadı.Kadın zaten kayıplarla ve yıkıntılarla gelmişti adama tıpkı Cem Adrian'ın şarkısındaki gibi.

Yürümüştü, büyümüştü, üzülmüştü, yalnızdı, üşümüştü, yolunu kimseye sormadan kendi bulmuştu, Simsiyahların içinden O'na karbeyaz gelmişti, yolda çok düştüp gelmişti, dikenliklerden gelmişti, kalbi paramparçaydı ama O'na toplayıp gelmişti, yazdıklarının hepsini yakıp gelmişti, kimsesiz gelmişti, bacakları çok yorgun gelmişti, büyük yağmurlardan gelmişti, beş kuruşsuz gelmişti, kardı, buzdu eriyip, eritip gelmişti, aşkı sırtına alıp, taşıyıp gelmişti, açtı, solmuştu, sararmıştı.Camdı, kayaydı, tuz buz olup gelmişti, Canından can, kan vermiş ama adamın adını yaşatıp gelmişti. Kimsenin inanmadığı adama kendisi tapıp gelmişti. Dönecek yeri kalmamıştı, herşeyi mahvedip gelmişti.

Ellerinle ellerine su dökebilmesini istemişti adamdan, kırılmış kanatlarına birkez dokunabilmesini istemişti, yedi kat yerin dibinden kendisini duyabilmesini istemişti, şimdi O'nun kendisini sevebilmesini istemişti.Çocukluğunun söküklerini dikebilmesini istemişti. Görüyordu ki çok şey istemşti farkında olmadan. Sonunda da duyduğu laf "Yiyorsa s..tir olur gidersin!!!!" olmuştu.

Kendine devdi kadın. Hayatla yılmadan yorulmadan, asla da taviz vermeden öyle ya da böyle başa çıkmayı bilirdi.İyi bir savaşçı olduğunu düşünürdü.Daha kötülerini yaşamışt evet ama taptığı bir erkekten böyle bir söz duymak "Devdi, devdi devrildi" kadın.

Adam O'nun hayatında hiç olmamıştı ve hep var. Hiç yokken hep olmak nedir, bilir misin?