Ben jüride olsaydım...

Dööört... Üüüüç... İkiiii... Biiiiiir... Kameraaa...

"Çarli'nin Çikolata Fabrikası" filminin setindeyim. Bay Wonka ayakkabısını boyatacak. Boyacı Çarli... Dekor hazır, ışıklar hazır, oyuncular hazır, yönetmen hazır, kamera hazır.

Kalabalık bir ekip koro halinde geriye saymaya başlıyor. Kamera çalışır çalışmaz, Bay Wonka konuşmaya başlıyor. Çekim sesli... Wonka rolünde oynayan Nurseli...

Değme profesyonele taş çıkartan bir oyun sergiliyor küçük kız. Rolünü öyle benimsemiş ki, âdeta onunla bütünleşmiş. Telaffuz, vurgular, jest, mimik, hepsi harika. Hele Wonka'nın bir gülüşü var ki, o kadar olur.

İstanbul Modern'in çocuklar için düzenlediği etkinliğin bu haftaki konusu "Kamera Arkası"ndayım. Annesinin işi çıkınca Can'ı benim getirmem gerekti. Bugün son gün.

Çocuklara önce filmin tamamını izlettirmişler. Sonra filmden özel bir sahne seçip bu bölümü tekrar seyrettirmişler. Sonra bu bölümde geçen diyalogları teks olarak çocuklara dağıtmışlar.

İçlerinden bir kısmı bay Wonka, bir kısmı da Çarli olmuş. Herkes kendi rolüne göre kağıttan kostümler hazırlamış. Bugün çekimler yapılıyor.

İlk sahne alan Nurseli-Behram ikilisini seyreder seyretmez ben Nurseli'yi birinci seçtim. Gerçi ortada böyle bir seçim, jüri filan yok. Ama olsaydı, ben de jüride görev alsaydım, oyumu bu şekilde kullanacaktım.

Neden, çünkü bu rol ancak bu kadar canlandırılabilir.

Nitekim daha sonraki ikilileri de seyrettim. Can da Wonka rolünde oynuyordu üstelik.

Çarliler'in en iyisini seçmek için Can'dan da yardım aldım ve birlikte Kaan'ı seçtik.

Belki öğretmenleri Dedektif Elçin, benimle aynı fikirde değildir. Eminim o zaten olaya böyle de bakmamıştır.

Benim anlatmaya çalıştığım, insanın yakını diye, çocuğu diye taraf tutmaması gerektiği... Hak ve adaletin eğer bizim hakkımızda da tecelli etmesini istiyorsak, biz de her zaman, her yerde, herkese karşı adaletli davranmak zorundayız.

Başta Elçin öğretmeni ve etkinliğe katılan bütün çocukları gönülden tebrik ediyorum.

Can nasıldı diye merak ediyorsanız, o benim oğlum. Wonka rolünde gösterdiği performansın benim için fazla önemi yok. O zaten diğer bütün çocuklar gibi bu etkinliklere kendini geliştirmek için katılıyor.

Onu elbette çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Çünkü oğlum Can rolünü öyle güzel oynuyor ki...