Ben ne zaman yaşayacağım beni

Sınavlara hazırlanırsın.

Okullar kazanırsın.

Diplomalar alırsın.

İşlere girersin.

Paralar kazanırsın.

Aşklar yaşarsın, evlilikler kurarsın..

Düşünmeye vaktin olmaz, sorgulmaya gücün kalmaz dünyayı. Birileri senin adına düşünmüş, çözmüş, formüle etmiş ve önüne koymuştur. Muhalefet edersin, savaşırsın, direnirsin...

Yargılarlar seni. Mahkum ederler, kendi kendini bile sorgulamana izin vermezler. İsterler ki kendilerinin keşfettiği Amerika'yı bir kez daha keşfet. Kendine ve dünyaya ait soruların kutsal kitaplara küfür gibi değerlendirilir.

Yalnız kalırsın. Düşünmeye, sormaya korkarsın. Sürüye ait olup huzur içinde yaşamak mı sürünün dışında kalıp dağın temiz havasını solumak mı ikilemini yaşarsın. Korkarsın. Huzuru seçersin. Toplum seni "ehlileştirir". Sesini çıkaramazsın arada kaynayıp gitmeyi içine sindiremezsin bazen. Kendini aşka verirsin. Siyasetçilik oynarsın hatta.
Koronun bir üyesi olursun ya da koronun üyesi olmadığını ispatlamak için bazen aynı türküyü farklı seslerle söylersin. Koro şefi kafana vurur değnekle. Pısarsın.

Senin ciğerlerinle nefes alırlar, beyninle düşünürler hatta senin organlarınla sevişirler. Kendini teslim edersin dünyanın düzenine.

İçindeki sesin feryatlarını pop şarkılarla bastırırsın, sahte aşklarla cilalarsın yüreğinin matlaşmış, çizilmiş plağını. Bazen övünürsün o çizik plakla.

Ama sen kendini yaşayamazsın bir türlü.

Ve bir gün bağırırsın:

BEN NE ZAMAN YAŞAYACAĞIM BENİ?

Hani kabus görür de duyuramazsın ya kendi sesini. Kendi sesinden korkarsın. Pişman olursun sürüden çıktığına.
Sürüye saldıran kurdu ilk görüp de bağıran sen olduğun için kurt önce sana saldırır...

Kaçmaya çalıştığın sürünün içine iyice karışırsın, sığınırsın...

Yine bağırırsın.

Ben ne zaman yaşayacağım beni?