Ben sana sorarım -15.bölüm

Salonda oturmuş kitabını okuyordu ki Esma. Yaklaşan arabanın sesini duyunca yerinden kalktı ve pencereye yöneldi. Selim arabasını park etti. Yanında iki kadınla eve doğru yöneldi. Esma koltuğun üzerinde duran peruğunu geçirdi kafasına. Gözlüklerini taktı. Kitabını aldı. Anahtar kapıda döndü. Kahkaha sesleri ile girdiler içeriye. 

E: Hoş geldin Selim. 

Selim içmişti.Çok içmişti. Ayakta zor duruyordu neredeyse. 

S: Hoş gelsem ne gelmesem ne. 

E: Misafirlerimiz var galiba. 

S: Misafir değil onlar. Kız arkadaşlarım. 

Esma yutkundu. 

S: Bize yiyecek bir şeyler hazırla Esma. Karnımız aç. 

Esma mutfağa doğru yöneldi. 

1.Kadın: Karın bu mu gerçekten? 

2.Kadın: Bu kadın hiç aynaya bakmıyor mu? 

1.Kadın: Zavallı selim. 

2.Kadın. Ne yapsın eve gelip de… 

1:Kadın: 

Onu teselli etmek bize düşüyor..Hahahhhaaa. 

……………. 

Esma tüm konuşmaları duyarak gözleri yaşlar içinde hazırladı yemekleri. 

E: Sofra hazır buyurun. 

Esma sandalyeyi çekti oturmak üzereyken. 

1:Kadın: Karın da bizimle mi yiyecek? 

2.Kadın: Ayol..İnsanın iştahını kapatır bu kadın. 

S: Sen odana çık Esma.Bizi yalnız bırak. 

Esma gözlüklerinin arkasından ıslak ıslak baktı kocasına. Sessizce odasına gitti .Gece boyunca kahkaha seslerini dinledi odasında bir başına göz yaşları içinde. Sabaha karşı Selim’in arabasının kontak sesini işiterek uyandı. Kalktı. Elini yüzünü yıkadı. Aşağıya indi. Akşam ki alemden kalan yemekleri, bulaşıkları toparladı. Odasına çıktı. Birkaç parça eşyasını koydu bavuluna. Bir iki satır karaladı. Yatağının üzerine bıraktı. Çıktı odasından. Selim’in odasına baktı kapıdan. Başucunda duran pijamalarına ilişti gözü. Yaklaştı aldı pijamaları. İçine çekerek kokladı kocasının kokusunu. Aceleyle valizine koydu pijamaları ve konsülün üzerinde duran Selim’in fotoğrafını. Son kez göz gezdirdi odaya. Ve çıktı.……………………. 

KOZAN MALİKHANESİ. 

M: Esma Hanım. 

E: Musa Abi. 

M: İyi misiniz? 

E: İyi değilim. Bizimkiler evde mi? 

M: Çiçek Hanım dışarıda. 

…………… 

S:Kim geldi Musa? 

……………  

S: Esma kızım. 

E: Ben geldim anne.Olmadı. Başaramadım. 

S: Kızım.Canım kızım. 

E:Beni sevmedi. Ne yaptıysam olmadı. Başından yanlıştı ama kalbime söz geçiremedim.Denemek istedim. Yaşayıp görmek istedim. Yanında olursam sevdirebilirim sandım kendimi. erçeği kabul etmem vakit aldı. Ama biliyorum artık. Selim’in hayatında bana yer yok. 

Suzan saçlarını okşadı kızının. 

S: Çok gençsin Esmam. Narinsin. Kırılgansın. Ağlama, üzülme diyemem sana. Biliyorum kalbin yanıyor. Ağla güzel kızım ağla. 

……………………… 

Selim’in çaldığı kapı açılmamıştı ilk defa. Anahtarını çıkardı ve açtı kapıyı. Ev sessizdi. Dolaştı salonda şöyle bir. İçine bir acı çöktü. Dün akşam yaşanılanlardan sonra… Esma’ya yaşattıkları derin bir vicdan azabı duymasına neden oldu. Son bir ümitle seslendi. Odasında olabilir miydi? 

S: Esma. Essmmaaa. 

Aceleyle çıktı merdivenleri. 

Kapısını açtı karısının odasının. 

Boştu oda.Yatağın üzerinde duran kağıt parçasına ilişti gözü. Uzandı, aldı. 

“Sen kazandın Selim. Gidiyorum hayatından, bu evden. Sen haklıydın. Zorla güzellik olmuyormuş. Sana olan sevgimin seni değiştireceğine inandım ben.Bir gün beni sevebileceğini düşündüm. Düşledim. Ama yetmedi benim sevgim.Bu evliliğe yetmedi. Bir yuva kurmamıza yetmedi. Dayanacak gücüm kalmadı benim. Kalbindeki kadın beni sevmene izin vermedi. Dilerim güzel günlerin olur. Ben sana kavuşamadım ama sen sevdiğine kavuşursun inşallah. Sana olan sevgimi ne yapacağımı, hayatımın neresine koyacağımı bilmiyorum. En kısa zamanda avukatımla konuşacağım boşanma işlemlerini başlatması için. Seni hep seveceğim .Esma. ”  

Selim elindeki mektubu bitirdiğinde gözlerinden yaşlar süzülüyordu. 

“İyi bir plan değildi. İlk kez seni dinleyerek hata yaptım Zekeriya. Esma’yı çok üzdüm.Affet beni Esma affet.” 

…………………….. 

KOZAN MALİKHANESİ. 

Ç: İyi düşündün mü Esma? 

E: Evet. Yarın avukatımla görüşeceğim.Daha fazla devam etmenin bir anlamı yok. 

B: Ama çok üzülüyorsun. 

E: Çok üzgünüm. Melek ile başa çıkamadım.Selim onu seviyor. 

Ç: İyi ama seni anlayamıyorum Esma.Melek sensin zaten. 

E: Ama Selim bunu bilmiyor. 

B: Neden anlatmıyorsun gerçeği? Bu kadar üzüleceğine… 

Ç: Meleğim ben de.Sevdiğine kavuş. 

E: Zaten Melek olduğumu bilse bile ne değişecek? Bu kadar kolay değil. Kalbim çok kırıldı. 

B: Melek bir hayal. Onu biz yarattık. 

E: O güzel , alımlı, zarif, prenses Meleği seviyor. Çirkin ördek yavrusu Esma’yı değil. 

Ç: Saçmalıyorsun. Kendine ve Selim’e bu kadar eziyet etmeye hakkın yok. 

E: Bilmiyorum. Bunu yapacak cesaretim yok belki…Belki de gerçeklerle yüzleşmek korkutuyor beni. 

Ç: İçimden ne geliyor biliyor musun Esma. Gidip Selim’e her şeyi anlatmak. 

E: Sakın Çiçek, sakın karışma bu işe sen.Zamanı gelince… Her şeyin bir zamanı var. 

"YUKARIDAKİ RESİM:ALINTI"