Ben Sana Sorarım -16. Bölüm

BİR HAFTA SONRA 

MARİA’NIN BARI 

Z: Ne düşünüyorsun arpacı kumrusu gibi? 

S: Bilmiyorum. 

Z: Boşanmak, kurtulmak istemiyor muydun bu evlilikten? 

S: Evet ama İçim rahat değil Zekeriya. Zavallı kız bunların hiç birini hak etmedi. 

Z: Vicdan mı yapıyorsun üstat? 

S: Ben galiba sevmeye başlamışım Esma’yı. 

Z: Kafan karışmış senin. Hepsi bu. 

S: Onunla son bir kez konuşmam lazım. Yoksa huzur bulamayacağım. 

………………………. 

KOZAN MALİKHANESİ. 

S: Musa. Musa Kapı çalıyor. Hay Allah nerede bu adam? Tamam tamam ben bakarım 

Su: Selim. 

S: Merhaba. Ben... Şey… Esma ile konuşmak istiyordum. 

Suzan şaşırmıştı. Selim görmeyi beklediği en son kişiydi kızıyla görüşmek isteyecek. 

S:Müsait mi acaba? 

Su: Ah! İçeriye gel Selim. Odasındaydı Esma. Çağırayım ben. 

………………. 

Selim koca salonda yalnız kaldı. Şöminenin üzerindeki resimlere baktı. Esma’nın Çiçek ile çekilmiş resimleri vardı orada. 

“Bu resimde beş yaşlarında olmalı.” diye düşündü Selim gülümseyerek. 

…………………….. 

E: Selim mi geldi? Benimle konuşmak istiyor öyle mi? 

Suzan başını salladı evet anlamında. 

E: Konuşacak bir şey kalmadı aramızda. Görüşmek istemiyorum anne. 

Su: O senin hala kocan Esma. Aranızda ne geçmiş olursa olsun… Kalkmış buraya kadar gelmiş. Bir dinle bakalım ne diyecek? Hem hiç de iyi görünmüyordu. 

E: Peki. 

Su: Ben de geleyim istersen. 

E: Hayır anne. Biz yalnız konuşsak daha iyi olacak. 

……………………………… 

E: Hoş geldin Selim. 

Selim elindeki resmi aldığı yere bırakarak döndü. 

S: Hoş bulduk. 

E: Doğrusunu istersen şaşırdım. Seni beklemiyordum. 

S: Biliyorum. Oturabilir miyim? 

E: Elbette. 

S: Sen de otursana Esma. 

Esma oturdu onun yanına. 

S: Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Doğru kelimeleri bulmak çok zor. Boşanma dilekçesi bana ulaştığından beri… Ben çok kötü hissediyorum kendimi. Sana karşı çok kötü davrandım. Biliyorum. Elimde değildi. Tavrım sana değil de kadereydi aslında. Ben çok kötüyüm Esma. Sen gidince ev bomboş kaldı. Meğer sana çok alışmışım ben. 

Selim kızın gözlerine baktı. Hüzün gördü. Göz pınarlarına biriken damlalar gördü. 

S: Seni çok özlüyorum. Ben galiba seni sevmeye başladım. Gel Esma evimize gidelim. Yeniden deneyelim. Ben boşanmak istemiyorum. 

E: Sen beni sevmiyorsun Selim Arhan. Sen Meleği seviyorsun. 

S: Meleği çok sevdim doğru ama… sana çok alıştım ben. 

E: Vicdanın, rahat olmayan vicdanın değil mi? Belki de sadece acıyorsun bana. Merhametinden bu söylediklerin. Belki de hala dalga geçiyor alay ediyorsun benimle. 

S: Yemin ederim. Doğru söylediklerim. Bir kez daha deneyelim. Göreceksin bu kez her şey çok güzel olacak. 

Esma’nın göz pınarlarına saklanan yaşlar ıslatmaya başlamıştı yanaklarını. 

E: Sana inanmayı ne kadar çok isterdim ama. 

Yutkundu Esma. 

E: Halimize baksana evliyken bile bu kadar uzun konuştuğumuzu hatırlamıyorum. Çok mücadele ettim seni kazanmak için ama yoruldum artık. Çok yoruldum. Bitti Selim. Yolun sonuna geldik. Boşanmayı sen teklif etmiştin unuttun mu? 

Uzandı Selim göz yaşlarını silmek için. Esma itti elini adamın. 

S: Esma. Lütfen. Çok kırgın olduğunu biliyorum. Kendimi affettirmem için bir şans ver bana. 

E: Çok geç. Artık çok geç. Kararım kesin. Senden boşanacağım Selim Arhan. Özgürlüğünü sana geri vereceğim. 

………………………. 

Selim oradan ayrıldıktan sonra dolaştı sokaklarda başı boş. Sonra kendini Maria’nın barında buldu. 

Kadehlerin biri doluyor biri boşalıyordu. Bir el dokundu omzuna. 

Z: Selim.Çok şükür buradasın. Aramadığım yer kalmadı. 

S: Buradayım. 

Selim’in dili dolanıyordu. 

Z: Hadi kalk evine götüreyim seni. 

S: Hangi ev? Ev mi kaldı? Esma gitti. 

Z: Selim toparlan ama. 

S: Bugün onunla konuşmaya gittim. Boşanmak istemediğimi söyledim. Onu özlediğimi… sevmeye başladığımı… Gel dedim... Bir daha deneyelim dedim. Kabul etmedi Zekeriya. Kabul etmedi. Ben ne yapacağım. Söyle Zekeriya sorumun cevabını biliyor musun? 

Z: Bilmiyorum üstat. Bilmiyorum. Bildiğim tek şey. Allah’ın dediğinin olduğu. Çıkmadık candan umut kesilmez . 

……………………………. 

İKİ HAFTA SONRA 

Ç: Yeter artık Esma. Sil gözlerini. 

B: Esma... Canım. 

E: Birkaç saat sonra her şey bitecek. Artık Arhan çifti olmayacak. 

Ç: Seni anlamıyorum Esma. Melek olduğunu söylememeni. Sonra buraya gelip seni sevdiğini söylediğinde, şans istediğinde, eve dönmeni istediğinde. Nasıl oluyor da bu kadar severken, onun için bu kadar acı çekerken kabul etmedin teklifini. Buz mu kapladı yüreğini? 

B: Boşanacak mısın gerçekten? 

E: Evet. 

B: Ben seni anlıyorum Esma. Bazen kendimi suçluyorum. Keşke diyorum A Planı hiç gelmeseydi aklıma. O kadar çok acı çekmezdin o zaman. 

E: Yaşanması gereken şeylerin önüne geçemeyiz. Kendini üzme boş yere. 

Esma kalktı peruğunu aldı ellerine ve yerleştirdi başına... Gözlüklerini taktı gözlerine. 

E: Vakit tamam. 

Ç: Ben de geleyim seninle. 

E: Annem de söyledi ama yalnız olmak istiyorum. Bu benin meselem. 

………………………. 

S: Ayaklarım geri geri gidiyor Zekeriya. Bir yolu olmalı. 

Z: Off… Zor bir durum. 

S: İçimi nasıl aydınlattın bilemezsin. 

Z: Buldum. Boşanmak istemiyorum de… 

S: Boşanmak istemiyorum. Bunu Esma’nın yokluğunda daha da iyi anladım. Ama onu o kadar çok üzdüm ki. Daha fazla üzmek istemiyorum. Kararına saygı göstermekten başka çarem yok. En azından bunu borçluyum ona. 

Z: Anlıyorum. Hadi çıkalım. 

MAHKEME 

Esma avukatının yanında oturuyordu. Selim onu görünce yanına doğru gitti. 

S: Merhaba. 

E: Merhaba. 

S: Nasılsın? 

E: Göründüğüm gibi. Ya sen? 

S: İyi değilim Esma. Gel vazgeçelim. Sensiz geçen günlerde çok düşündüm, kendi kendime kaldığım zamanlarda. Seni seviyorum ben. 

E: Söylemiştim. Çok geç artık. 

S: Peki. Kararına saygı göstermekten başka çarem yok. Kalbim boşanmak istemese de sana bunu borçluyum. 

………………… 

Davacı : Esma Arhan. 

Davalı: Selim Arhan. 

RESİM : ALINTI