Ben seni böyle bilmezdim Vahdeddin...

Lise sıralarından hatırlarım seni, okul kitaplarından, MEB’in yazdırdıklarından, son Osmanlı Padişahı Vahdeddin. Uzun uzadıya anlatmazlardı seni, ülkeyi sattı denirdi, İngilizler Fransızlarla oturduğu masalarda, karış karış böldü denirdi. Gençliğin o bütün umursamazlığı içinde kızardım sana, ihanet ettiğin için bu topraklara, benim için hain adam Vahdeddin’din.

Talihsiz bir padişahtın aslında, senden önce gelen yanlışların hesabını ödüyordun sadece.

Ülkemiz, bugün gizli dün aleni emellerini gerçekleştirmeye çalışan değişmez düşmanların gölgesi altındayken, sen eli kolu bağlıyken, güvenmekten vazgeçmedin şanlı askerlerine.

Mustafa Kemal’i sana getirdiklerinde, Anadolu’da bağımsızlık tohumları ekilsin diye, seni uyaranlara önemli olan vatan dedin, hanedan devre dışı kalır riskini önemsemedin.

Cumhuriyetin kurucusu, kurtuluşun önderi o büyük lider Mustafa Kemal’i sen gönderdin.

Ülke kurtuluşa ermeye başlamışken, TBMM kurulmuşken sen aleyhlerine hiçbir şey yapmadın, korkmadın hanedanı kaybetmekten, sürüldüğünde bu topraklardan oyunlara gelmedin, önce ülkem dedin, ülkene hasret öldün. “Hain değilim ben, anlatın onlara”, son sözlerin, şerefine sürülen lekenin temizlenmesiydi isteğin.

Biz bize okuttukları kadar tanıdık seni, isterdik ki her şeyi anlatsınlar olduğu gibi. Şimdi bizim çocuklarımız seni, doğru tanısınlar doğru anlasınlar istiyorum. Osmanlı idaresinde yüzyıllarca yaşamış belki acı çekmiş, belki adil yönetilmiş atalarımızın torunları bizler, tarihin gerçeklerini anlayalım, anlatalım istiyorum.

Son Osmanlı Padişahı Vahdeddin, sen şerefli bir adamdın, ruhun şad olsun…

Ana Kaynakça : “Osmanlı’nın Gizli Tarihi”/İsmail Çolak