Ben seni hala çok seviyorum

Bilincindeyken her an düşünüyor aklım her anını...
Gelmişini, geçmişini, yakın geleceğini ve en uzağ1ını...
Senden öncesini kıyaslıyor yüreğim senden sonrasıyla...
Herşeyi anlayabiliyorda neden bir yerde takılıp kalıyor...
Diğerlerinde olmayan ne varda sende, hala ateşin gün geçtikçe alevleniyor...
Olması gereken yavaş yavaş yokolmandı...
Silinip küçücük bir anı olarak kalmandı bir kenarda...
Sen neden küçüleceğine dahada büyüyorsun içimde...
Senden öncekilerde güzeldi, tatlıydı vesaire...
Sende onlarda olmayan nesne neki, sende takılı kaldım ben böyle...
Bunca geçen zaman, onca tartışmalar, bazen hakaretler, hatta zıtlaşmalar...
Gözümün önündeyken gülen yüzün neden bunları hatırlayamıyorum...
Nasıl oluyorda hepsini görmezden gelebiliyorum...
Artık ne aşkındayım ne vuslatında bu hikayenin...
Çoktan bitti biten, geçti her bir kervan, kaçırdık hepsini...
Kaçırdıkta, kaçtığını bile bile neden gönlüm hala koşuyor sanki...
Nefes nefese kalmış, etrafına baksa görecek aynı yerde dönüp durduğunu...
Sanki iki kişiliğim var, ikiye bölünmüşüm içimde...
Biri benim adıma, diğeri senin adına yaşayan...
Hangisini dinlemiyeyim, ikiside benim...
Hangisini kırayım, öldüreyim içimde...
Bazen an geliyor gerçekten bıkıyorum kendimden, nefret ediyorum...
Rol yapmaktan, mutluluk rolünden, bu tiyatrodan sıkılıyorum...
Kime oynuyorum, kimi kandırıyorum ben...
Dünya beni umursamaz bilse, mutlu bilse ne olacak...
Güçlü görünsem, herkes gücüme imrenir olsa ne olacak...
Şu evrendeki en karakterli, en gururlu, en asi kişi ben olsam ne olacak...
Tüm dünyayı kandırsamda, kendim kanacakmıyım...
Aldığım sahneden inipte mutluluk kostümümü çıkardığımda...
Sessizce yol alıp yalnız kaldığımda kendimi bilmeyecekmiyim sanki...
Sana duyduğum özlemi, hasreti, aşkı, sevgiyi nereme saklayabilirim...
Kendimden nasıl gizleyebilirim yüreğimden taşan bu duyguyu...
Geceleri yatağıma yattığımda adını sayıklayan dudaklarımı nasıl durdurabilirim...
Sayıkladığım adını duymamak için kulaklarımı nasıl tıkayabilirim...
O küçücük zarif ellerini,
O muhteşem bakışlı gözlerini,
O öldüren gülüşünü,
İçine çeken öpüşünü nasıl unutabilirim...
Seni bu kalpten, seni bu yürekten nasıl atabilirim...
Çaresi yok işte, yok...
Olsaydı bunca yıldır beklermiydim,
Aynı bir pullu balık mİsali, aynı bir kılçık gibi...
Batmışşın bir kere çıkmıyorsun..
Her çıkartmaya çalıştığımda dahada saplanıyorsun, dahada yakıyorsun canımı...
Her nefes alışımda, her kıpırdamamda hissettiyorsun kendini...
Elimde değil çok derindesin, çıkartmaya dayanamam...
O acıyı kaldıramam...
Ben seni hala çok seviyorum bebişim...