Ben varsam Ölüm yok…

Hayatı ve insanları çok seviyorum… Her fırsatta dolu dolu hayatı anlatmaya ve güzel bulduğum ayrıntıların altını ısrarla ve sevinçle çizmeye, nefretlik olanları ise, keyifleri kaçırmadan bağıra bağıra deşifre etmeye çalışıyorum… 

Ama kabul etmeliyim ki, ölüm de hayat kadar gerçek ve her an bizimle ve yanımızda… En büyük dileğimiz, ölümün bizi sevdiklerimize doyamadan ve hayattaki güzelliklerin keyfine varamadan, acımasızca kollarına alıp, çekip bir çırpıda götürmemesi… 

Öyle olaylar oluyor ve inanılmaz anekdotlara rastlıyorum ki, bu dileğimi hep boşa çıkarıyorlar… Geçenlerde sevgili Haşmet Babaoğlu’ nun ‘’ Pazar Notları’ nda karşılaştığım alıntı, bana bu sözleri söyletti… 

‘’ Karanlığın Yüreği ‘’ nin yazarı Joseph Conrad, 3 Ağustos 1924’ te, Kent’ teki evinde hayattan ayrıldığında 66 yaşındaymış… Maşallah turp gibiymiş de ayrıca, yani ölüme dair hiçbir iz yokmuş ortalıkta… 

Odasında oturmuş sakin sakin kitaplarını karıştırıyormuş… Birden yan odadaki eşine ‘’ Burada… ‘’ diye seslendiği duyulmuş… Gürültü üzerine eşini kontrol eden kadın, onun cansız bedeniyle karşılaşmış… 

‘’ Burada… ‘’ Bana son derece ürkütücü gelen bir anekdot… Hele hele hayata bu kadar tutku ile bağlıyken hem de… Yaşam da ölüm de aramızda ellerini kollarını sallaya sallaya geziyor… İkisinden de kaçamıyorsun ne kadar çabalasan da… Belki tek bir varlıktan bahsediyor da olabiliriz farkında olmadan… 

Kaygılarımız ve korkularımız yüzünden iki başlı düşünmeye çalışıyoruzdur… Her saniye ölümle burun buruna bulunsak da, onu düşünerek yaşanmıyor güzellikler… 

Bence Hedonistlerin savunduğu, ‘’ ölüm acısı yoksunluğu ‘’ en iyi çıkar yol… ‘’ Ben varsam ölüm yok, ölüm varsa ben yokum… 

O zaman ne gerek var, ölümü takıntı haline getirmeye… Sağlık ve sıhhat içinde, mutluluk ve esenlikle harmanlanmış bir ömür geçirmeniz dileğimle… 

Sevgi ve Saygılarımla… Fırat ÖÇAL 

http://www.hayatveinsan.com/?p=9377
http://www.hayatveinsan.com