Ben

Seneler geçti, ben değiştim, siz değiştiniz, yaşadığım yer değişti… Tek değişmeyen benim yazma ve okuma tutkum oldu… 

Küçüktüm, annem ilk ödevimi vermişti. “Her ay harçlıklarımdan biriktirdiğim parayla” bir roman, hikaye kitabı alıyordum. (Okuduğum her kitabın yanları yırtılmasın diye bantlamayı da o zamanlar adet edinmiştim.) İçine kargacık burgacık yazılarımla yazdığım hikaye özetlerine şimdi kahkahalarla gülüyorum. 

İlkler önemlidir her zaman, okumaya iyi bir başlangıç yapınca ilimize her sene gelen kitap fuarlarına gitmeye başladım. Hazırlıksız yakalandığım, para biriktiremediğim, bir sene babam elimden tuttu beraber gittik fuara, babam hiç kitap bulamadığımı görünce “bizim evde ki fuar buranın iki katı” demişti bana… 

Hayatımın hiçbir döneminde kendime zindan etmemeye çalıştım dünyamı, sınavlar vs. hiçbir şey benim ne uyku dengemi değiştirdi ne de annemle gecelerce süren keyif zamanlarımızı engelleyebildi. Dönemsel streslerin arkasına sığınıp kendimi, beni ben yapacak özelliklerimi ötelemedim. Canım kitap okumak istiyorsa kitap okudum, sığınmadım bahanelere. 

Üniversiteyi kazandım, evimden ayrılıp İstanbul’a geleceğim günün gecesi, çok ağladım. Geri dönüşün imkansız olduğunu bildiğim başka bir hayata yol alırken artık evimde sadece misafir olacağımı biliyordum. Bana ait her şeyi orda bırakıp, yarım yarım devam ettim yoluma. 

İlk sene, ilk ay, ilk hafta otobüste ağladım, okulda ağladım, yurtta ağladım. Annemden daha dayanıklı gördüğüm babamı arayıp “yapamıyorum” diye çok yakındım. Şimdi alıştım, küçük-büyük her şeyi tek başıma yapmanın ne demek olduğunu anladım. Kendi başımın çaresine bakmayı, insan ilişkilerini, para yönetimini vs. öğrendim. Değiştim. Galiba büyüyorum da. 

“Nerden geldi aklına şimdi bunlar” derseniz, hemen cevabını vereyim, eskiden deli gibi kavga ettiğim, kalemlerini çalıp-kırdığım, ayakkabılarını ondan gizli giyip yırttırdığım, ablamın şirketine gidip yemek yedikten sonra kendi şirketime erken geldim. 

Evet, 13.05.2009 MB girişli, küçük liseli kız çocuğu, şimdi kendi sektörünün ileri gelen firmalarından birinin internet sitesinde editörlük yapıyor. 

Merdivenleri adım adım tırmanırken geleceğimin mimarlarına bir değil binlerce teşekkürü borç bilirim… Canım annem, canım babam ve bir tanecik ablam iyi ki varsınız…