Beni sev ki seveyim seni…

Oğlan kıza aşıktı. Kız, köyün en güzeli, endamı, boyu posu yerinde, bir işve bir cilve değme gitsin. Köyün tüm gençleri peşinde ama onun gönlü de oğlanda, içten içe yanıyor gönül ateşi.

Kız nazlı mı nazlı, kolay lokma değil, isteyeni çok, babası herkese verecek biri değil, kendisi de her yiğide evet diyecek biri olmadığını her haliyle belli ediyor.

Kafası da çalışıyor, zekası yerinde, bakmayın köy güzeli olduğuna, erkeğe kul köle olacak, biri eşikte, biri beşikte, biri sırtında, biri karnında olacak kadar çocuk doğuracak göz hiç yok.

Kadınlıksa kadın, güzellikse güzel, babası da zengin, paraya pula eyvallah edecek hali yok.

O zaman…

O zaman, her görücü gelenin önüne çıkıp salınarak kahve ikram edecek, oğlan anasının kendisini süzüm süzüm süzüp, en küçük hatasına burun kıvırtacak kadar ödünlü de değil.

Zaten kalbi de dolu…

Bir gün karşısına dikilen oğlan;

“Ailemi gönderip seni isteteceğim… Ama bir şeyden emin olmak istiyorum.. Güzelliğin dillere destan, huyun suyun biliniyor, babanı ananı herkes bilir, ne sana, ne ailene kimsenin sözü olamaz…”

“Eeeee” dedi kız..

“E’si, benim gönlüm sende, senin de beni sevdiğini biliyorum. Ama bir şeyi merak ediyorum. Evlenince bana nasıl davranacaksın acaba? Şimdi babanın evindesin, burnun havalarda, kimseyi beğenmiyorsun, tamam; ama evlilik başka, birbirimize karşı nasıl olacağımızı merak ediyorum. Çünkü ben mutlu ve huzurlu bir evliliğimiz olsun istiyorum.”

“Yani sana nasıl davranacağımı mı merak ediyorsun?”

“Evet.”

O zaman bunu öğrenmen için sana bir yol göstereyim. Şu karşıdaki önü uçurum olan kayalığı görüyorsun değil mi, onun önüne git ve bana söyleyeceklerini o kayalara söyle, sonra yine konuşalım.”

“Tamam” dedi oğlan ve gitti.

Ertesi gün kayalığın önündeydi. İki elini ağzının kenarına koyup bağırdı;

“Seni seviyorummmmm!”

Birkaç saniye sonra karşıdan yankı geldi;

“Seni seviyorummmmm!”

“Ama çok seviyorummmm!”

Yankı da aynıydı;

“Ama çok seviyorummmm!”

“Benimle evlen, seni çok mutlu ederim.”

Aynısı kayalıklardan da geldi;

“Benimle evlen seni çok mutlu ederim.”

Oğlan ne söylerse aynı cevabı alıyordu..

Bu kez tersini söyledi;

“Seni sevmiyorummmm!”

Cevap aynıydı..

“Sen yalan söylüyorsunnn..”

Bu da aynıydı..

“Biz mutlu olamayızzzz..”

Tabi ki bu da...

Oğlan sustu... Kayalıklar da...

Ertesi gün kızla buluştular aynı yerde, kız sordu;

“Eeeeee.. Ne diyorsun. Hala merak ediyor musun sana nasıl davranacağı mı?”

Oğlan sustu, kızın gözlerine baktı sadece..

“Anladın değil mi.” dedi kız.

“Anladım” dedi oğlan, anladım. Sana hep iyi davranacağım, seni hep seveceğim…Sen de aynısını yapacaksın biliyorum, kayalar söyledi bunu, anladım….