Berraklaşmayan sular

“ -belki suyumuzu berraklaştırabiliriz.
- zaten bir şekilde berraklaşacak.
-tek istediğim toparlanmak
-ben çok umutlu değilim...” Şu bir gerçek ki hayatta en çok kısa bir sürede hayatımızın merkezi olan insanlar yakar canımızı ve en çok çabuk onlar vazgeçer sevmekten. Bahaneleri her zaman aynıdır ya soğumuşlardır ya da beklentileri bekledikleri yönde değildir. Peki, neden bir ilişkide beklenti içinde olmak gerekir ki. Beklemeyeceksin bir şey beklersen hayal kırıklığı yaşarsan beklersen umutsuzluğa düşersin. Oysa akışına bırakmak gerekmektedir. Sevmek, sevilmek ve şaşırmak için. Biz ne yapıyoruz peki bir birimizi yıpratmak, mahvetmek ve üzmek için elimizden geleni yapıyoruz. Elimizden sevmek, değer vermek ve paylaşmak gelmiyor çünkü. Bunların ne olduğunu öğrenemiyor muyuz yoksa üzmek ve can yakmak daha mı basit geliyor? Uçsuz bucaksız bir soru da bu. Sorular ve sorunlar hiç bir zaman bitmez bir ilişkide. Başlarken de soruyla başladığı gibi benimle çıkar mısın? Sorusuyla başlar anlaşamıyoruz biz sorunlarıyla biter. Olması gereken bu mudur? Neden anlaşamadığımızın üstünde hiç durduk mu biz. Hayır. Bir bilmece çözüyor gibi boşlukları doldurmaya çalıştık. Cevapları sen bul. Ben susarım sen anlarsın. Bende susarsam kim anlar bizi. Biz birimizi anlayamadıktan sonra… Ne önemi var ki. Ne anlamı kalıyor ki. Ben kendimi çözememişken sen kendini çözememişken ben nasıl anlayabilip çözebilirim seni. Ben çözemem işte. Ben kimse gibi düşünemem. Kimse bunu yapamaz zaten.