Beşiktaş taraftarı Haldun Boysan'ın Fenerbahçe'ye ettiği küfürler...

Ne kadar güzel!..

Normalleşip, ileri demokrasiyi yerine oturttukça(!) herkes istediğini özgürce söyleme hakkına kavuşuyor.

Bu söylemlerden en fazla yararlananlar da, sözde futbol taraftarı olan fanatikler.

İnsanlıktan nasibini almayan kişiler, her ortamda ağızlarına geleni söylemekte bir sakınca görmüyorlar.

Asıl konuşması gereken kişiler konuşmuyor, birilerinin ağzının içine bakıp, en küçük bir vücut hareketi ile ayağa fırlayıp önlerini iliklerken, ülkenin geleceği için seslerini soluklarını çıkartmıyorlar. Kendilerini o makamlara, mevkilere getirenlere diyet borçlarını ödemek ve koltuklarını, makamlarını kaybetmemek için var güçleriyle yağ çekmeye, yalakalık yapmaya devam ediyorlar.

Konuşması gerekenler konuşmazken, onların yerine sözde köşe yazarları konuşuyor. Tabi bu özgürlük ortamını bulanlarda eleştiri haklarını kullanırken, bazen ipin ucunu kaçırıp, kendilerini Kaf dağının tepesinde, çevredekileri ise dağın dibinde görüyorlar. Esen sert bir rüzgârla, dağın tepesinden, dağın eteklerine doğru yuvarlanırken, kimse onlara siz nereye gidiyorsunuz demiyor.

Ülkenin ekonomisi, üretimi, hukuk düzeni, asayişi, insan hakları, işsizliği… Bu tür insanları fazla ilgilendirmiyor. Fanatizm onların gözünü öylesine bürümüş ki, bir yazının içinde buldukları en küçük bir hatayı eleştirirken, yazının içeriği hakkında hiçbir söylemeden ders vermeye kalkabiliyorlar.

Bu söylediklerime ülkenin her kesiminden insanlar dâhil. Kulüp yöneticilerinden futbolcusuna, işsizinden işçisine, memurundan bürokratına, iktidarından muhalefetine, siyasetçisinden normal halkına, köylüsünden şehirlisine, üreticisinden tüketicisine, ithalatçısından ihracatçısına, sanatçısından normal insana…

Bu vurdumduymazlığın, aymazlığın, ahlak erozyonunun önceliği, diğer önceliklerden daha önce gelmeli. Ne gibi diyecek olursanız? Örneğin Başkanlık sistemi veya anayasa değişiklik paketi gibi…

Bu yazılanlara bir örnek verelim. Bildiğiniz gibi Sayın Başbakan “Demokratik Açılım” için toplumun her kesiminden insanlarla kahvaltılı toplantılar yaptı. Onlardan açılıma destek istedi. Tabi açılımın ne olduğunu benim gibi bilmeyen bu insanlar, sırf kamuoyuna seslerini duyurabilmek için basın karşısında ahkâm kestiler.

Mesela sanatçılarla yapılan toplantıda; sözde bazı sanatçılar açılımın ne olduğunu, nasıl olması gerektiğini falan bilmediğini, kahvaltıya davet edilmesi nedeniyle kahvaltı etmeye geldiğini söyleyenler oldu!

Öncelikle sanatçı nedir?

Sanatçı; duruşuyla, fikirleriyle, olaylara ve hayata bakış açısıyla topluma örnek olan; davranışları ve konuşmalarıyla insanlığa bir şeyler kazandırma çabası içinde olan ve topluma ışık tutan insandır.

Herkesin sanatçıdan böylesine çağdaş hareketler yapmasını bekleme hakkı vardır. Ülkenin bu kadar sorunu varken ve her kesimin bu sorunlara yoğunlaşması gerekirken, bir maç bitiminde, fanatizmi abartıp rakip kulüp hakkında ağzına geleni söylemek, ne kadar sanatçılık ise!

İşte bu yazdıklarımıza bir örnek:

Fenerbahçe- Beşiktaş maçının ardından, tıpkı Beşiktaşlı yöneticiler gibi, Beşiktaş taraftarları da ağızlarını hiç kapatmadılar. Bu işi abartan ve sözde kendisine sanatçı diyen Haldun Boysan’da bunlardan biri. Fenerbahçe-Beşiktaş maçından sonra katıldığı 1903radyo. com adlı radyo programında Fenerbahçe’ye söylediği sözler ve ettiği küfürler, bırakın sanatçıyı, en cahil insanın bile yapmaması gereken hareketler ve konuşmalar. Hele bu küfür ve sözlerin bir iletişim organında söylenmesi ve yapılması, o iletişim organı yöneticilerini de bağlar.

Böylesi bir insan, duruşuyla, hareketleriyle, konuşmalarıyla topluma nasıl örnek olacak?

Böylesi bir iletişim organı, toplumu nasıl doğru bilgilendirecek? İletişim organlarının en azından yayınlarında tarafsız olmaları ve fanatizme alet olmaları gerekmez mi?

Fenerbahçe bu sözlerin ve küfürlerin altında kalır mı? Ben sanmıyorum. Zaten resmi olarak gerekli açıklama resmi sitede yapıldı.

Ben buradan Haldun Boysan ve onun gibi fanatikleri, Fenerbahçe veya başka bir kulüp, kişi ve kurumlara yaptığı küfürlerden dolayı kınıyorum.

Eleştirinin de bir sınırı olmalı. Hiç kimsenin hiçbir kişi veya kuruma küfür etmeye hakkı yoktur. Kendilerinde bu hakkı görenler, aynı harekete bir gün maruz kalabileceklerini de unutmamalıdırlar.