Beynine İstif Ettiğin Cürufları Ortalığa Dök Nagehan. Devir Sizin Devriniz.

-“Çabuk benden özürdile Enver.”

-“Unuttum sanma Enver. Benden özürdileyeceksin.”

-“Ben anlamam, Enver’den özür bekliyorum.”

Enver…

Gözler tavanda… Bir şey olmamış minvalinde, o zarif hanımın “Özürdileyeceksin Enver” serzenişlerine aldırmaz hallerde.

“Özürdile dedim Enver.”

Koltuğa gömülmüş bir halde, keyiften dört köşe olmuşum birader!

“Hayır ben konuşacağım. Az konuştum ben. Hepiniz deminden beri konuşuyorsunuz, beni konuşturmuyorsunuz. Sözüm yarım kaldı.”

Ve ben…

Gülme krizlerindeyim. Ağzım kulaklarımda, en mizahi tarafından absürd bir programa takılmışım.

Neyse güzel hanımefendi… Başöğretmenin hanımefendiyle birlikte az konuşup!, çok giydiriyorsunuz maşallah.

Bir gün Che’ye barbar sıfatı takıyor, diğer gün Deniz Gezmiş’e terörist yaftası vuruyorsunuz. Serbest piyasanızı baş tacı edip, emekçi eylemlerine burun kıvırıyorsunuz. Yüzlerinizdeden özgürlükçülük ve demokratlık akıyor!

Ne yapalım? Gün sizin, devir sizin… İnternette sayfanız, Twetter’de yüz kırk kelimelik vurumlarınız, gazetede köşeniz, televizyon kanallarında programınız… Bizim de bir gün konuşacağımız günler gelir elbet. O gün ne zamansa!

Devam edin… Devam edin beyninizin kıvrımlarına girmiş cüruflarınızı ortalığa akıtmaya. Ansiklopedik bilgilerinizle tartışmaya devam. Kusun kininizi. Irak’ı, Afganistan’ı, Vietnam’ı görmeyin. Başınıza tac ettiğiniz piyasanızın, insanlığın başına açtığı felaketlere kapatın gözlerinizi.

Devir sizin, iktidar sizin, gün sizin…

Sallayın sallayabildiğiniz kadar. Ne kadar kininiz, ne kadar öfkeniz varsa kusun ortalığa…