Beypazarı'na gittik.

Salı günü iki can dostumla Beypazarı'na gittik. ANKA MALL da buluştugumuzda bir yagmur başladı. Ben kendi adıma endişelendim. Yağmurda gezemeyeceğimizi düşündüm ama yolu yarıladığımızda hava açmıştı. Gidiş yolunda Güdül 'e giden yol işaretini gördüm. On sekız yaşlarında iken kısa bir süre ögretmenlik yaptığım Güdül 'ün Kavaközü köyü aklıma geldi.

Beypazarı'na ulaştıgımızda hava bıraz serin ama güzeldi. Arkadaşımın bildiği bir gümüşçüde aldık solugu. Ne güzel takılar vardı. Japonya daki yakınlarıma hediyelik takı aldım. Kendimi ihmal eder miyim hiç :) Bu arada arkadaşlarımın bana ve çocuklarıma aldığı hediyeler beni çok duygulandırdı.

Vakit öğleni bulunca karnımızın zili çalmaya başladı. "Tarihi Taş Mektep " denilen bir lokantada o yöreye özgü "Beypazarı güvecini ve yaprak sarmasını yedik . Ben severek yedim. Sonra kat sayısının seksen olduğu söylenen baklavadan yedik ve ardından geldı tavsan kanı çay...Deymeyin keyfime :)

Sonra müze haline getirilen bir konagı gezdik. Dört katlı konak tarih kokuyordu . Her bir katında ayrı bir güzellik sergilenmişti. Bana çocukluğumu hatırlatan bir dolu görüntü...

Müze gezisi bitip dışarıya çıktığımda okula giden çocukları gördüm . Elimdeki fotograf makinasını görünce "Resmimizi çeker misin ? diye sordular . Olumlu yanıt verince poz verdiler şirin şirin. Onlara ilerde ne olmak istediklerinı sordum . İkisi öğretmen diğeri ise hemşire olacağını söyledi . Buraya kadar güzel ama kızlardan biri bana yaklaştı ve sır verircesine yavaşca küçük olanı gösterip " O öğretmen olamaz , notları kötü. "dedi. Yavrucuk kendinden söz edildigini anlamışcasına mahzunlaştı. Onlara çabalarlarsa dileklerine kavuşabileceklerini söyledim. Yaşanılan ekonomik, sosyal ve siyasal sorunlarının onların geleceğini ne şekilde etkileceği hakkında nutuk vermek gereksizdi.

Alışverişimizin geri kalan bölümü de bitince hava kararmaya başlamıştı bile. Yolcu yolunda gerekti. Otobüse bindik ama arkadaşımız yola çıkmadan bize birer somun Beypazarı ekmeği aldı.

Eve döndüğümde iyiden iyiye yorlduğumu anladım. Ancak güzel bir gün geçirdiğimiz içinde mutlu idim. Bir gün önce geçirdiğim olumsuzlugun üzerine ilaç gibi gelmişti.

Ankara hikayelerim daha var ama onlar gelecek sefere.. Bu arada yurttan ayrılıp aileme kavuşmama da az kaldı. Kısmet olursa cuma günü Japonya'ya dönmek üzere yola çıkacağım. Ailem beni bekliyor orada. Buradan ayrılmak zor gelecek ama sağlık olsun ..

Sevgi ve saygılarımla